Skuter śnieżny

Z Wikipedii

Skutery śnieżne

Skuter śnieżny jest pojazdem naziemnym łączącym zalety sań i skutera przystosowanego do jazdy tylko w zimie – z tego względu urządzenia te były na początku nazywane saniami motorowymi. Skuter śnieżny przystosowany jest do jazdy zarówno po drogach jak i bezdrożach – potrafi się poruszać równie dobrze po śniegu, jak i po lodzie, co czyni go jednym z podstawowych pojazdów wykorzystywanych w krajach za granicą koła podbiegunowego, takich jak Norwegia czy Kanada. Maksymalne prędkości skuterów sięgają rzędu 150 km/h (w zależności od modelu i klasy).

[edytuj] Budowa

Napędzany silnikiem spalinowym (pojemności rzędu 100-1000 cm³), przenosi napęd bezpośrednio na znajdującą się na tyle gumową „gąsienicę” (jedną lub dwie w zależności od modelu). Na pojeździe siedzi się na podobnie jak na motocyklu, jednak kierowanie nim, pomimo kierownicy połączonej z przednimi płozami, wymaga balansowania ciałem.

[edytuj] Historia

Pierwsze sanie motorowe (prototyp skutera śnieżnego) wyposażone w śmigło skonstruował Rosjanin A.S. Kuzin w 1908 roku. W tym czasie w USA podjęto próby przystosowania samochodu Ford Model T do jazdy w zimie, ale dopiero w 1924 roku amerykański wynalazca i konstruktor Carl Eliason stworzył swój pierwszy prototyp. W roku 1927 skuter Eliasona opatentowano – konstrukcji tej w niemal nie zmienionej formie używa się po dzień dzisiejszy, jedynie ze względów ekonomicznych zmieniając parametry pojazdów. Dość ciekawym rozwiązaniem ostatnich lat stały się „ścigacze” Snow Hawk – zwężone i posiadające tylko jedną płozę.

[edytuj] Klasyfikacja

Wyróżnia się wiele typów skuterów śnieżnych, w zależności od ich parametrów i przeznaczenia. Można jednak wyznaczyć trzy główne typy:

• Skutery wysokich mocy (posiadające nawet 8-cylindrowe silniki) używane jako „traktory”. Przystosowane do przewozu i uciągu znacznego obciążenia.
• touring – turystyczne, przystosowane do przewozu osób w trybie 2+1 (dwoje dorosłych + dziecko). Ich konstrukcja zapewnia wyjątkowo pewne prowadzenie i maksimum satysfakcji z jazdy, lecz dzieje się to kosztem zmniejszenia prędkości i mocy.
• freestyle – sportowe, o zdecydowanie mniejszej masie i zwiększonej sprawności. Skutery te są wyjątkowo lekkie, co sprawia iż łatwiej pokonują wszelkie przeszkody.
  • wyścigowe – zaawansowane sportowe, lekkie o wzmocnionej konstrukcji i silnikach powyżej 550 cm³ rozwijające prędkości powyżej 160 km/h.

[edytuj] Zagrożenia

Pomimo iż jazda na skuterach śnieżnych wydaje się być bezpiecznym sportem familijnym, stwarzają one duże zagrożenie w rękach niedoświadczonych i nieodpowiedzialnych kierowców ze względu na to, że są one (z wyjątkiem niektórych modeli turystycznych ograniczonych blokadami) pojazdami rozwijającymi wysokie prędkości i przeznaczonymi do jazdy w ciężkich warunkach. Wypadki na skuterach zazwyczaj kończą się tragicznie, a największy odsetek ofiar ginie „na drzewach”. Liczba śmiertelnych wypadków na skuterach śnieżnych w Kanadzie w ciągu ostatnich pięciu lat sięgnęła ok. 100, w USA kilkukrotnie więcej. Skutery można podzielić przede wszystkim pod względem wydajności. Według statystyk przeprowadzonych w Ontario największą ilość wypadków zliczono z udziałem najsłabszych skuterów, gdzie ich kierowcy zignorowali zagrożenie.

Głównymi czynnikami powodującymi wypadki były:

• jazda nie w pełni sprawnym sprzętem
• jazda po pijanemu
• nadmierna prędkość
• jazda po nazbyt uczęszczanych drogach
• jazda po lodzie i nieznanym terenie
• jazda po zmroku

[edytuj] Znane marki

• Arctic Cat
• Bombardier:
  • Ski-Doo (najbardziej popularna w Ameryce)
  • Lyx (popularna w Niemczech)
• Yamaha
• Polaris
• Snow Hawk

[edytuj] Zobacz też

• skuter
• skuter wodny
• aerosanie

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Sanie motorowe Eliasona
• Ilustrowana historia skuterów śnieżnych
• snowmobil.pl - polski portal snowmobilowy