Skytikon
Z Wikipedii
Skytikon (scythicon) - grecka nazwa silnej toksyny przygotowywanej przez scytyjskich szamanów w V wieku p.n.e., stosowana do zatruwania strzał.
Była mieszaniną jadu żmij oraz ich rozłożonych ciał, do której dodawano ludzką krew i ekskrementy. Mieszaninę zakopywano w ziemi aż do zupełnego przegnicia. U człowieka trafionego strzałą zatrutą skytikonem pojawia się nekroza, puchną nogi i ręce, następnie torsje i oraz potworny ból, po czym następują konwulsje i śmierć. Gdyby komuś udałoby się przeżyć, w ciągu 1-2 dni rozwija się gangrena wywołana przez bakterie z ekskrementów i krwi. Uzyskany produkt był bardzo groźną trucizną. Scytowie nie utrzymywali receptury w tajemnicy, co wzbudzało jeszcze większy strach w ich przeciwnikach.
[edytuj] Bibliografia
- Adrienne Mayor - „Grecki ogień, zatrute strzały, bomby skorpionów. Broń chemiczna i biologiczna w świecie starożytnym”, w przekładzie Kamila Kuraszkiewicza, Amber, 2006, ISBN 83-241-2403-9 ;[1]