Sokul
Z Wikipedii
Sokul, Sokol, miasteczko na Ukrainie, na Wołyniu nad Styrem, 22 km. na północny-wschód od Rożyszcza.
W Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego r. wyd 1890 czytamy: pow. łucki, 0 35 w od Łucka, st. p. Kołki (o 29 w.), ma 98 domów., 777 mieszkańców., dwie cerkwie, kościół par. kat. dom modlitwy żydowski, 2 sklepy, 17 rzemieślników, 2 nieznaczne jarmarki (1 października i 15 sierpnia). Kościół kat. p. w. Wniebowzięcia N.M.P., z drzewa wzniesiony w 1748 przez kś. Wierzbickiego. Par. kat. (od 1623r.) do dekanatu łuckiego, ma 460 wiernych; kaplica w Nawozie. Podług przywileju przechowanego w miasteczku, S. otrzymał prawa miejskie od Zygmunta Augusta w r. 1564. Własność niegdyś ks. Zbarańskich, dalej Sokulskich; w 1612 r. należy do Marka kn. Sokulskiego, podtem przechodzi do Stefana kn. Sokulskiego, wreszcie drogą wiana za Aleksandrą Sokulską przechodzi do Krzysztofa Bożeniec Jełowieckiego, podstolego wołkowyskiego. W 1714 r. jest własnością Dymitra Jełowieckiego, wojskiego nowogródzkiego, dalej Konstantego Jełowieckiego, stolnika pińskiego, w 1803 r. Ignacego Jełowieckiego, sukcesyjnie przeszło do Stępkowskich. Do S. należał Nawóz, który w 1871 r. był własnością Michała, Krzysztofa, Dymitra i Jana braci Jełowieckich.