Spirometria dynamiczna
Z Wikipedii
Spirometria dynamiczna - odmiana spirometrii, w której rejestruje się przepływy w obrębie dróg oddechowych, jedynie w fazie natężonego (forsownego) wydechu.
Klasyczna spirometria polega na rejestracji przepływu w trakcie manewrów wdechu i wydechu, spirometria dynamiczna skraca czas wykonania badania, dostarczające jednocześnie informacji o najważniejszych parametrach spirometrycznych, gdyż pozwala na rejestrację parametrów, takich jak:
które są szczególnie w diagnostyce i ocenie kontroli leczenia chorób taki jak astma oskrzelowa i przewlekła obturacyjna choroba płuc.
Aby spirometrię dynamiczną można było uznać jako wykonaną prawidłowo, musi ona spełniać następujące wymogi:
- konieczne jest uzyskanie trzech, powtarzalnych, podobnych wyników badania (współczesne spirometry automatycznie analizują powtarzalność. Do określenia powtarzalności badania używane są litery z zakresu A-F, z tym że tylko jakość sesji A i B świadczą o zadowalającej powtarzalności badania)
- manewr wydechu musi być odpowiednio natężony, co pozwalają stwierdzić następujące parametry:
- wartość BEF (back extrapolated volume) czyli objętość wstecznie ekstrapolowana wynosi poniżej 150 mililitrów lub poniżej 5% natężonej pojemności życiwej
- czas do osiągnięcia szczytowego przepływu wydechowego (TPEF - time to peak expiratory flow) wynosi poniżej 300ms
- czas natężonego wydechu (FET - forced expiratory time) musi trwać powyżej 6 sekund u dorosłych i powyżej 3 sekund u dzieci.
- na krzywych spirograficznych nie występują zazębienia lub uskoki
- krzywa objętość - czas osiągnęła plateau i w ostatniej fazie wydechu wynosi poniżej 25 ml
[edytuj] Bibliografia
Astma i POChP w pytaniach i odpowiedziach pod red. P.Kuny, W.Pierzchały i M.Jankowskiego. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna. Kraków 2008. ISBN 978-83-7430-152-7
