Stanisław Puchalski
Z Wikipedii
Stanisław Puchalski (ur. 5 stycznia 1867 w Wapowcach, zm. 16 stycznia 1931 w Warszawie) - feldmarschalleutnant C.K. Armii i generał dywizji Wojska Polskiego.
[edytuj] Przebieg służby wojskowej
Kształcił się w wojskowych szkołach w Güns Kösseg, Hranicach, Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu (1884 - 1887), Szkole Sztabu Generalnego (1890 - 1893).
W 1914 był dowódcą 20 Pułku Piechoty. We wrześniu tego roku został dowódcą XXIV Brygady Piechoty. 1 listopada 1914 mianowany generałem majorem. W okresie od lutego do października 1916 był komendantem Legionów Polskich. W latach 1915-1917 dowodził 12 Dywizją Piechoty. 1 listopada 1917 awansowany na marszałka polnego porucznika (odpowiednik generała dywizji). W listopadzie 1918 internowany przez Ukraińców w Przemyślu.
W 1919 przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu generała porucznika. Od marca do czerwca 1919 dowodził Wojskiem Polskim w Galicji i na Śląsku oraz kierował Kursem Adiutantów Sztabowych i uczestniczył w pracach Komisji Weryfikacyjnej, jako jej członek. Od czerwca 1919 do marca 1920 był komendantem Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego i Centrum Wyszkolenia w Lidzie. Do listopada 1920 stał na czele Departamentu I Broni Głównych i Wojsk Taborowych Ministerstwa Spraw Wojskowych oraz był członkiem Rady Wojennej. 23 listopada 1921 przeniesiony na własną prośbę w stan spoczynku. Zweryfikowany w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919.
[edytuj] Źródło:
- Piotr Stawecki, Słownik Biograficzny Generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994 s. 268-269.
