Starfish Radiation
Z Wikipedii
| Starfish Radiation 1 | |
| Inne nazwy | STARAD 1, 1962 Beta Kappa, S00444 |
| Zaangażowani | USAF (USA) |
| Indeks COSPAR | 1962-058A |
| Rakieta nośna | Thor Agena D |
| Miejsce startu | Vandenberg, USA |
| Orbita (docelowa, początkowa) |
|
| Perygeum | 197[1] km |
| Apogeum | 5 458 km |
| Okres obiegu | 146,5 min |
| Nachylenie | 71,4° |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 26 października 1962 (16:14 GMT) |
| Koniec misji | 18 stycznia 1963 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita | 1 100 kg |
Starfish Radiation (STARAD) (ang. Starfish Radiation) – seria dwóch amerykańskich sztucznych satelitów do zbierania danych o atmosferycznych i pozaatmosferycznych wybuchach jądrowych:
- Starfish Radiation 1 - wystrzelony 26 października 1962
- Starfish Radiation 2 - wystrzelony 2 września 1965 rakietą Thor Agena D, z kosmodromu Vandenberg. Z powodu awarii członu Agena D, rakieta i ładunek zostały zniszczone na rozkaz oficera bezpieczeństwa kosmodromu, na wysokości około 11 km. Satelita ważył około 1 150 kg.
[edytuj] Ładunek
- Próbnik gęstości elektronów
- Detektor cząstek naładowanych
- Elementem detekcyjnym stanowiły scyntylatory plastyczne (osłaniane). Poszczególne scyntylatory posiadały efektywne progi wyzwalania na elektrony o energiach: 1,2; 2,4; i 5 MeV. Każdy z czujników miał pole widzenia około 2π steradianów. Dane były nagrywane na taśmie magnetycznej i odgrywane do przesłania do stacji naziemnej
- Spektrometr elektronów uwięzionych w polu magnetycznym
- Pięciokanałowy spektrometr służył do pomiaru elektronów postających w atmosferze podczas wybuchów jądrowych. Kanały miały zakres: 325-462 keV, 955-1 117 keV, 1 630-1 834 keV, 2 400-2 614 keV, 3 250-3 474 keV. Tło mierzono za pomocą dwóch osobnych kanałów: 664-808 keV i 2 590-2 809 keV. Dane z każdego kanału pobierano raz na sekundę
- Pomiary cząstek naładowanych
- Zestaw pięciu detektorów scyntylacyjnych o różnych polach widzenia. Każdy pozyskiwał widma za pomocą dyskryminacji amplitudowej. Jeden z czujników przestał działać wkrótce po starcie, ale pozostałe działały do końca misji
Przypisy
- ↑ Za Encyclopedia Astronautica. NSSDC podaje: 194 × 5 557 km; okres 147,8 min.; mimośród 0,289626
