Stefan Chmielecki
Z Wikipedii
Stefan Chmielecki herbu Bończa (ur. ok.1580 – zm. 20 lutego 1630) – wojewoda kijowski od 1629, strażnik wielki koronny, starosta owrucki i taborowski.
Wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1609-1618. W 1612 przystąpił do zawiązanej w Moskwie konfederacji Cieklińskiego, powołanej w celu wymuszenia zapłaty zaległych żołdów.
Po zakończeniu wojny przeszedł na służbę u Ostrogskich. W 1616 wspierał pretendenta do tronu siedmiogrodzkiego przeciwko Gáborowi Bethlenowi. W 1621 wstąpił na służbę Tomasza Zamoyskiego, zostając dowódcą jego oddziałów, strzegących pogranicza z Turcją. W czasie bitwy pod Martynowem z Tatarami w 1624, dowodził lekką jazdą na prawym skrzydle polskim. Jego udany manewr, odcinający wojskom tatarskim drogę odwrotu niemało przyczynił się do polskiego zwycięstwa.
W dowód uznania król Polski Zygmunt III Waza mianował go chorążym bracławskim, a hetman polny koronny Stanisław Koniecpolski uczynił go regimentarzem wojsk ukraińskich.
9 października 1626 na czele nielicznych chorągwi kwarcianych i 6 000 kozaków zaporoskich hetmana Michała Doroszenki, zniósł kosz tatarski w bitwie pod Białą Cerkwią. Do niewoli dostało się wówczas 1 200 Tatarów w tym ok. 40 murzów. 9 października 1629, posiłkowany przez kozaków hetmana Hryćka Czarnego rozbił czambuł tatarski Kantymira Murzy nad Gniłą Lipą, biorąc 2 000 jeńców.
Był jednym z najzdolniejszych dowódców wojskowych I Rzeczypospolitej. Wielbiony przez współczesnych, był bohaterem wielu pieśni sławiących jego czyny militarne. Jako jeden z nielicznych dowódców w ówczesnej Europie potrafił skutecznie niszczyć zagony tatarskie.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednik Aleksander Zasławski |
 |
wojewoda kijowski 1629 - 1630 |
|
Następca ? |
