Stefan Niesiołowski

Z Wikipedii

Stefan Niesiołowski

Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1944 Kałęczew
Wicemarszałek Sejmu VI Kadencji
Okres urzędowania	od 6 listopada 2007
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
poseł VI kadencji Sejmu
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Okres urzędowania	od 5 listopada 2007
Kolekcja cytatów w Wikicytatach

Stefan Konstanty Myszkiewicz-Niesiołowski^[1] (ur. 4 lutego 1944 w Kałęczewie) – biolog, profesor nauk biologicznych, wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego, polityk Platformy Obywatelskiej, wicemarszałek Sejmu VI kadencji, poseł na Sejm X, I i III kadencji, senator VI kadencji.

Jest członkiem m.in. Klubu Inteligencji Katolickiej w Łodzi, Stowarzyszenia Dziennikarzy Katolickich oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

[edytuj] Działalność publiczna

[edytuj] Kariera naukowa

W 1966 ukończył studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego. W 1979 uzyskał stopień doktora entomologii, od 1990 jest doktorem habilitowanym, a od 1995 profesorem zwyczajnym. Nauczyciel akademicki w Katedrze Zoologii Bezkręgowców i Hydrobiologii UŁ.

[edytuj] Działalność opozycyjna w PRL

W latach 1964-1970 był współzałożycielem i działaczem konspiracyjnej organizacji "Ruch", kwestionującej legalność PRL. W 1970 był pomysłodawcą akcji podpalenia Muzeum Lenina w Poroninie, jednak w dniu 20 czerwca w wyniku dekonspiracji, wraz z innymi działaczami (Bolesławem Stolarzem, Emilem Morgiewiczem, Marianem Gołębiewskim, Andrzejem i Benedyktem Czumą), został aresztowany przez SB. 23 października 1971 skazano go na 7 lat więzienia za czynienie przygotowań do obalenia ustroju socjalistycznego przemocą oraz próbę podpalenia. We wrześniu 1974 został zwolniony z więzienia na mocy amnestii.

Od 1980 należał do NSZZ "Solidarność". Był m.in. przewodniczącym komisji zakładowej "Solidarności" na Uniwersytecie Łódzkim.

W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 został zatrzymany, następnie osadzony w ośrodku dla internowanych w Jaworzu, gdzie spędził około roku.

[edytuj] Działalność polityczna w III RP

Był współzałożycielem ZChN, od początku zasiadając w jego władzach naczelnych. W sejmie kontraktowym wspólnie z Markiem Jurkiem i Janem Łopuszańskim współtworzył charakterystyczny wizerunek tej partii. Wystąpił ze Zjednoczenia w 2001. Wraz ze Zbigniewem Romaszewskim i Janem Rulewskim współtworzył ugrupowanie "Suwerenność-Praca-Sprawiedliwość".

Był posłem trzech kadencji: w latach 1989-1991 (w sejmie kontraktowym), 1991-1993 (w sejmie III RP I kadencji) i 1997-2001 z ramienia Klubu Parlamentarnego AWS (w sejmie III kadencji był przewodniczącym zespołu chrześcijańsko-narodowego w ramach klubu parlamentarnego AWS, skupiającego posłów i senatorów ZChN). W 2001 w "Gazecie Wyborczej" o swojej przyszłej partii PO powiedział, że jest to ugrupowanie dające popisy hipokryzji i cynizmu, żerujące na znanych fobiach, ignorancji i naiwnej wierze wyborców^[2]. W 2005 został senatorem z ramienia Platformy Obywatelskiej. Klub PO zgłaszał jego kandydaturę na wicemarszałka Senatu, została została odrzucona głosami senatorów PiS deklarujących taką decyzję krytycznymi wystąpieniami senatora w stosunku braci Kaczyńskich^{[potrzebne źródło]}.

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz czwarty uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu lubuskim 69 385 głosów. 6 listopada 2007 roku został wybrany wicemarszałkiem Sejmu, otrzymując 292 głosy poparcia przy 158 głosach sprzeciwu.^[3] Jest przewodniczącym Polsko-Tajwańskiego Zespołu Parlamentarnego^[4].

[edytuj] Rodzina

Jest żonaty z Anną Królikowską-Niesiołowską, jego jedynym dzieckiem jest Joanna Niesiołowska-Księżak. Ojcem Stefana Niesiołowskiego był Janusz Niesiołowski, który brał udział w wojnie z bolszewikami w 1920 oraz kampanii wrześniowej w 1939, był on żołnierzem Armii Krajowej.

Jego dziadek, Bronisław Łabędzki, został w 1905 zesłany na Syberię za organizowanie strajku szkolnego. Wuj, Tadeusz Łabędzki, był jednym z przedwojennych przywódców Młodzieży Wszechpolskiej, został zamordowany w 1946 przez UB w czasie przesłuchania.