Sulfatiazol
Z Wikipedii
Sulfatiazol (ATC: D 06 BA 02) to lek z grupy sulfonamidów. Stosowany do użytku zewnętrznego, w stanach zapalnych skóry i na zakażone rany.
[M.cz. 255,32]
[C9H8N3O2S2]
[2-sulfanilamidotiazol, 4-amino-N-2-tiazolilo-beznzenosulfonamid]
Postać i właściwości: białe lub żółtawe kryształy, proszek, granulki. Na świetle powoli ciemnieje.
Temperatura topnienia: 199-203 stopni C
Działanie: chemioterapeutyk z grupy sulfonamidów o działaniu bakteriostatycznym.
Rozpuszczalność:
- bardzo łatwo: roztwory wodorotlenków i węglanów sodu i potasu, amoniaku oraz rozcieńczonych kwasach nieorganicznych
- słabo: aceton
- trudno: etanol 96%
- bardzo trudno: woda
- nie rozpuszcza sie: chloroform, eter
Potwierdzenie tożsamości:
1. Rozpuszczenie w 10% kwasie solnym, oziębienie. Dodanie 1% roztworu azotanu(III) sodu, wody i alkalicznego roztworu beta-naftolu --> uzyskujemy czerwono-pomarańczowy osad
2. Substancję rozpuszczamy w 10% kwasie solnym, dodajemy kryształki aldehydu p-dimetyloaminobenzoesowego. Powstaje pomarańczowy osad.
3. Stapiamy substancję w probówce - powstaje brunatnoczerwone zabarwienie. Wydziela sie zapoach amoniaku, aniliny i siarkowodoru.
4. Substancję rozpuszczamy w wodorotlenku sodu o stężeniu 0,1 mol/l,,, dodajemy siarczan (VI)miedzi(II), powstaje fioletowoszary osad.
5. Substancję mieszamy w probówce z bezwodnym węglanem sodu, stapiamy i wyprażamy. Rozpuszczamy w 25% kwasie solnym i przesączamy. Do przesączu dodajemy 10% roztwór chlorku baru. powstaje biały osad nierozpuszczalny w kwasie solnym.
Źródło: Rozpiska do ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu Chemia leków, Śląski Uniwersytet Medyczny
[edytuj] Zobacz też
