Szczotecznica szarawka
Z Wikipedii
| Szczotecznica szarawka | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | stawonogi |
| Gromada | owady |
| Podgromada | uskrzydlone |
| Rząd | motyle |
| Rodzina | brudnicowate |
| Gatunek | szczotecznica szarawka |
| Nazwa systematyczna | |
| Calliteara pudibunda | |
| (Linnaeus, 1758) | |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Szczotecznica szarawka (Calliteara pudibunda syn. Dasychira pudibunda) - motyl nocny z rodziny brudnicowatych (Lymantriidae).
Spis treści |
[edytuj] Wygląd:
Imago: Rozpiętość skrzydeł 21-50 mm, samice nieco większe od samców, skrzydła szarobiałe, beżowe; tylne jaśniejsze. Czułki u samców podwójnie pierzaste, u samic delikatnie piłkowane.
Gąsienica: długości do 45 mm, zielonkawożółta lub brązowoczerwona; charakterystycznie owłosiona: na grzbietowej stronie miedzy szczoteczkami włosków widoczne są aksamitne, czarne rowki widoczne szczególnie podczas ruchu. Na 11 segmencie pędzelek dłuższych, czerwonych włosków.
Poczwarka: ciemnobrązowa, pokryta szarożółtymi włoskami, otoczona żółtoszarym, rzadkim oprzędem.
Jaja: szarozielone w złożach po około 100 sztuk.
[edytuj] Występowanie:
Zasiedla Palearktykę od Zachodniej Europy po Zachodnią Syberię, Azję i Japonię, w Polsce często spotykana.
[edytuj] Środowisko:
Motyl lata nocą, przeważnie w lasach liściastych, parkach.
[edytuj] Pożywienie:
Gąsienica żeruje najczęściej na drzewach liściastych. W leśnictwie jest częstym szkodnikiem dębów i buków, żeruje także na leszczynach i rzadko na sośnie. Może występować w formie gradacyjnej, jednak gradacje nie trwają długo z uwagi na skłonnośc gąsienic do zachorowań na krysztalicę
[edytuj] Rozwój:
Rójka motyli odbywa się nocą od maja do czerwca. Samica składa na korze pni w skupiskach, łącznie do około 400 jaj. Po dwóch, trzech tygodniach wylęgają się gąsienice. Po wylęgu jakiś czas pozostają zgromadzone w lusterku, po czym wędrują w korony drzew. Pierwsze żery polegają na szkieletyzowaniu liści, następne prowadzone do września, października są rozrzutne. Uszkodzone, nie objedzone liście opadają na ziemię. Gąsienice przebywają najczęściej wśród liści zespolonych przędzą. W trakcie masowych pojawów można zaobserwować gąsienice pełznące po ziemi, poszukujące innych drzew. Zaniepokojone, młode gąsienice zasnuwają się przędzą, starsze zwijają się w pierścień i opadają na ziemię, gdy mija zagrożenie jak najszybciej wracają do żerowania. Po zakończeniu żerowania, w październiku, schodzą pod ściółkę gdzie się przepoczwarczają. Motyle lęgną się w maju.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Literatura
- David Carter, Frank Greenaway: Motyle. Warszawa: Wiedza i Życie, 1993, s. 268. ISBN 83-85231-90-0.
- Gottfried Amann: Owady: kieszonkowy atlas najważniejszych chrząszczy, motyli i innych owadów lasów Europy Środkowej oraz ich stadiów rozwojowych i żerowisk, zawierający opisy poszczególnych gatunków. Warszawa: "Multico", 1994, ss. 34, 65, 170. ISBN 83-7073-052-3.
- Jiři Zahradník, Małgorzata Garbarczyk, Henryk Garbarczyk, František Severa: Owady : przewodnik. Warszawa: Multico, 1996, s. 286. ISBN 83-7073-132-5.
- Jerzy Heintze: Motyle Polski : atlas. Cz. 1. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990, s. 158. ISBN 83-02-03380-4 (cz. 1).
- Andrzej Szujecki: Entomologia leśna. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 1998, ss. 166, 326. ISBN 83-00-02894-3 (t. 1).
- Andrzej Szujecki: Entomologia leśna. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 1998, ss. 66, 323, 325. ISBN 83-00-02895-1 (t. 2).
