Tadeusz Olsza
Z Wikipedii
Tadeusz Olsza, właściwie Tadeusz Blomberg (ur. 3 grudnia 1895 - zm. 1 czerwca 1975), polski aktor filmowy,kabaretowy i sceniczny; śpiewak, tancerz, reżyser. W latach 1915–1917 uczył śpiewu w Konserwatorium Warszawskim. W 1921 zdał eksternistyczny egzamin aktorski w „ZASP-ie”.
Był jednym z najpopularniejszych aktorów kabaretowych i rewiowych Warszawy. Od 1921 występował w warszawskich kabaretach:„Stańczyk”,„Karuzela”, „Stara Banda”, „Qui Pro Quo” (gdzie m.in. zasłynął piosenką „Dymek z papierosa”), „Perskie Oko”, „Morskie Oko”, w Operetce „Nowości”, w „Cyruliku Warszawskim”.Był wykonawcą przeboju przedwojennego „Ja mam ciocię na Ochocie”; parodiował premiera Felicjana Sławoja Składkowskiego.
Odnosił sukcesy jako wykonawca piosenek i monologów, był także świetnym tancerzem (partner Lody Halamy jak rowniez Zizi Halamy w znanej rewii „Tysiąc pięknych dziewcząt”). Znany był na warszawskich scenach jako „najlepszy tancerz tanga" (m.in. dzięki wspaniałemu wykonaniu tango-apache ze Stanisławą Nowicką, „Królową Tanga",).
Na ekranie debiutował już w 1918 roku epizodami w filmach niemieckich: "Mater Dolorosa" i "Jugendliebe", a od 1921 występował w polskich filmach: „Uwiedziona”, „Krzyk w nocy”, „O czym się nie mówi” (1924, reż. J. Galewski, M. Krawicz),jak również „Głos Serca” (1930, Les Studios Paramount, Joinville-le-pont, Val-de-Marne, France), oraz „Antek Policmajster” (1935, reż. M. Waszyński), „Jaśnie pan szofer” (1935, reż. K. Tom), „Jego wielka miłość” (1936, reż. S. Perzanowska, M. Krawicz)i in. Brał udział w licznych audycjach radiowych, niemal od początku istnienia Polskiego Radia.
Sierpień 1939r.(tuż przed Inwazją Polski) zastał Tadeusza Olszę w Orłowie. Na wieść mobilizacji wrócił do Warszawy gdzie zgłosił się do Komendy Uzupełnień i został pobrany do wojska 24 sierpnia.Po kampanii wrześniowej znalazł się w Rumunii gdzie w Bukareszcie występował w przedstawieniu "Uciekła mi przepióreczka", wystawionym przez Zespół Artystów Warszawskich. W 1940 r. przedostał się przez Jugosławię do Paryża, a potem okrętem do Anglii. Następnie służył w Polskich Siłach Zbrojnych w Szkocji gdzie w l.1941–1943 zorganizował i prowadził półzawodowy Teatr Polowy I-ej Brygady Strzelców. Brał też udział w innych objazdowych występach dla wojska i dla Polonii.
Po powrocie do kraju w 1946 roku, występował w krakowskim kabarecie „Siedem Kotów”, a od lutego, 1947 roku w teatrach warszawskich: „Muzyczny Dom Wojska Polskiego” gdzie zasłynął doskonałymi kreacjami epizodyczno-charakterystycznymi w głośnej premierze „ŻoŁnierz Królowej Madagaskaru” (napisany przez Juliana Tuwima), potem w „Buffo” i „Syrenie” (1948 - 1971).
Do swoich ról w nezliczonej ilości skeczów i monologów ten ambitny aktor zawsze przygotowywał się wyjątkowo starannie. Na przykład: kiedy miał wystąpić w roli sędziego w skeczu „Zieleniak”, Tadeusz Olsza przez kilka tygodni był stałym bywalcem sądu. Trud opłacił się. „Zieleniak” okazał się szlagierem który długo bawił stołeczną publiczność.
Wczasie kontraktu z Syreną - prezentował monologi i wykonywał piosenki w kabarecie Szpak (zał. przez Zenona Wiktorczyka w Maju,1954r.); równocześnie stale współpracował z Polskim Radiem i Telewizją („Kabaret Starszych Panów”). Występował na krajowych estradach, reżyserował spektakle rewiowe, m.in. „Cud w Buffo” i „Żebyśmy tylko zdrowi byli”.
W 1959 roku Uchwałą Rady Państwa Tadeusz Olsza został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1966 roku Komitet FJN nadał Olszy Odznakę Tysiąclecia za działalność społeczną w obchodach Tysiąclecia Państwa Polskiego.
Po przejściu na emeryturę w 1971 roku wyemigrował do Wielkiej Brytanii w lutym 1972 roku gdzie, wraz z najbliższą rodziną mieszkał do czasu śmierci w 1975 roku.
Uprzejmie zapraszamy odwiedzić Official Website of Tadeusz Olsza
