Taishan
Z Wikipedii
Góra Taishan (właściwie Góra Tai /Shan w jęz. chińskim znaczy góra/ (chin. 泰山; pinyin: Tài Shān), góra w chińskiej prowincji Szantung, w pobliżu miasta Tai'an. Od ponad 3 000 lat, świątynie ulokowane na jej zboczach są celem pielgrzymek. Uznawana za najważniejsza z pięciu świętych gór chińskich. Wysokość : 1 545 m. W roku 1987 wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Od niepamiętnych czasów miejsce rytualnego składania ofiar niebu (Tian) przez cesarzy chińskich celem potwierdzenie uzyskanego przez nich mandatu niebios.Po złożeniu ofiary cesarz składał pismo z tekstem modlitwy o pomyślność dla swoich poddanych. Następnie cesarz składał kolejną ofiarę, tym razem u podnóża góry poświęconą Ziemi. W 695r. ofiarę złożyła w tym miejscu cesarzowa Wu Zetian wykorzystując fakt iż Ziemia reprezentuje pierwiastek żeński (yin). Tym samym uprawomocniła swoje rządy. Góra o znaczeniu historycznym i kulturowym, położona na północ od miasta Tai'an w prowincji Shandong w Chinach. Najwyższy szczyt to Jade Emperor – co tłumaczy się jako Jadeitowy Cesarz. Wysokość tego szczytu ocenia się na 1545 m n.p.m. (5069 stóp), jednak wg. władz chińskich liczy on sobie 1532,7 m n.p.m. (5028,5 (stóp). Szczyt Tai jest jednym z „Pięciu Świętych Gór Taoizmu”. Kojarzy się go ze wschodem słońca, z narodzinami i odnową. Wspomniany szczyt cieszy się największym szacunkiem będąc przy tym postrzegany jako główny z wszystkich pięciu świętych szczytów. Góra Tai jest swoistym miejscem kultu. Na jej zboczach wybudowano świątynie, do których od 3 tysięcy lat przybywają liczni pielgrzymi.
Położenie Góra Tai jest położona na północ od miasta Tai’ an i na południe od stolicy prowincji, miasta Jinan. U podnóża góra osiąga wysokość 150 m n.p.m. i dochodzi do 1545 m. n.p.m. Podstawa góry Tai zajmuje powierzchnię 426 km2. Współrzędne geograficzne Jade Emperor mieszczą się od 36° 16′N i 117° 6′E.
Historia
Bardzo interesująca jest historia góry Tai. Ślady obecności człowieka, które zostały odkryte przez archeologów, sięgają już czasów paleolitycznych. Natomiast pierwszą ludzką osadę odkrytą na jej zboczach datuje się na okres neolitu. We wspomnianym czasie w okolicach góry zaczęły rozwijać się dwie kultury – Dawenkou na północy i Longshan na południu. W Epoce Wiosen i Jesieni przez górę przebiegała granica cesarstw Qi, lokującego się od strony północnej góry oraz Lu w części południowej. Następnie w Okresie Walczących Królestw, państwo Qi wzniosło niesamowitą budowlę, którą był pięćsetkilometrowy mur mający spełniać funkcję ochronną przed wrogami. Ruiny muru przetrwały do czasów współczesnych. Nazwa miasta Tai’an wiązała się z pewnym powiedzeniem „Dopóki stoi góra Tai, trzyma się cały kraj”, a co więcej obydwa znaki w nazwie Tai’an niezależnie oznaczają pokój. Od przeszło 3 tysięcy lat góra Tai jest miejscem kultu. Początki pielgrzymek odbywających się na ten szczyt sięgają Dynastii Shang. Sam kult z biegiem czasu przybrał formę oficjalną jako część cesarskiego rytuału przez co góra Tai stała się jednym z głównych miejsc, gdzie Cesarz składał hołd niebu (na szczycie) i ziemi (u podnóża). W roku 219 p.n.e., Qin Shi Huang, pierwszy Cesarz Chin, przeprowadził ceremonię na szczycie i ogłosił zjednoczenie całego cesarstwa. W 1987 roku góra Tai została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. W 2003 góra swoją popularnością zwabiła ok. 6 milionów turystów. Zabytki kultury zostały poddane renowacji, która została ukończona w październiku 2005 roku. Renowacji poddano miedzy innymi przedmioty kultu, jak również zniszczone budynki o podobnym znaczeniu. Zadbano również o ogólny wygląd krajobrazu w okolicy góry Tai. Mianowicie wszystkie budowle będące architektonicznie sprzeczne z tymi z odległych czasów historycznych zostały usunięte. Całkowity koszt podjętych prac szacuje się na 15 milionów juanów (około 1,8 mln USD).
Warunki naturalne
Góra Tai to masyw uskokowy, wysokość którego zwiększa się z północy na południe. Jest najstarszym przykładem górotworu (formacji geologicznej) paleo–metamorficznego kambru w Chinach. W skład geologiczny Taishan wchodzą przede wszystkim skały namagnesowane, metamorficzne i osadowe. 80 % roślinności w górnym reglu góry Tai stanowią lasy liściaste będące pod ochroną państwa. Flora góry jest bardzo bogata, można naliczyć tutaj ponad tysiąc gatunków roślin. Niektóre drzewa pamiętają zamierzchłe czasy, mając przy tym duże znaczenie kulturowe.
Zabytki
Na terytorium góry znajdują się 22 świątynie, 97 ruin, 819 kamiennych tablic i 1018 rysunków i napisów skalnych. Na szczyt prowadzą 7200 stopniowe schody, zbudowano też 11 bram, 14 sklepionych przejść, 14 kiosków i 4 pawilony. Świątynia boga góry Tai znana jako świątynia Dai jest największą i najlepiej zachowaną starożytną budowlą na tym obszarze. Została zbudowana w mieście Tai’an u stóp góry Tai i zajmuje obszar 96 tys. km2. Początki budowli sięgają czasów dynastii Qin. Wczasach władzy dynastii Han architektura świątynna zaczęła czerpać wzorce z architektury dworskiej i świątyni Konfucjusza z miejscowości Qūfù. W świątyni jest 5 głównych sal i mnóstwo pomieszczeń uzupełniających. W centrum znajduje się dwór Niebieskiego Błogosławieństwa (Tian Zhu) zbudowany w 1008 roku, w czasie Północnej dynastii Song. Bardzo ciekawym zabytkiem jest zachowane na ścianach sali malowidło „Bóg góry Tai podróżuje” z 1009 roku. Jego wysokość wynosi 3,3m a długość 62m. Tematem jest inspekcja dokonywana przez boga góry Tai. Świątynia otoczona jest liczącymi sobie ponad 2 tysiące lat cyprysami. Innymi ważnymi budowlami jest Świątynia Błękitnego Obłoku poświecona córce boga góry Tai, bogini Laomu oraz Świątynia Świętej Skały w której znajduje się Sala Tysiąca Buddów z figurami Arhantów.
