Teksańska masakra piłą mechaniczną (film 1974)

Z Wikipedii

Teksańska masakra piłą mechaniczną
Oryginalny tytuł	The Texas Chain Saw Massacre
Gatunek	horror
Kraj produkcji	USA
Język	angielski
Główne role	Marilyn Burns, Gunnar Hansen, Teri McMinn, Allen Danziger, Paul A. Partain, Edwin Neal
Data premiery	18 października 1974 r. (USA)
Czas trwania	83 min.
Produkcja
Reżyseria	Tobe Hooper
Scenariusz	Kim Henkel, Tobe Hooper
Muzyka	Wayne Bell, Tobe Hooper
Zdjęcia	Daniel Pearl
Scenografia	Robert A. Burns
Montaż	Larry Carroll, Sallye Richardson
Produkcja	Kim Henkel, Tobe Hooper, Jay Parsley, Lou Peraino, Richard Saenz
Budżet	83 532 USD
Od lat	18
Nagrody
Critics Award
Teksańska masakra piłą mechaniczną na IMDb

Teksańska masakra piłą mechaniczną (The Texas Chain Saw Massacre) – amerykański horror z 1974 roku w reżyserii Tobe’a Hoopera. Na przestrzeni lat film uzyskał status kultowego.

Film doczekał się trzech sequeli oraz remake’u i prequela, odpowiednio w latach: 1986, 1990, 1994, 2003, 2006.

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Obraz opowiada o losach diabolnicznej rodziny mieszkającej na peryferiach stanu Teksas. Spośród nich wyróżnia się Leatherface, noszący na twarzy maskę z ludzkiej skóry i mordujący ludzi głównie za pomocą tytułowej piły mechanicznej...

[edytuj] Historia

Film uważany jest przez znawców za klasyk wśród horrorów i prekursor podgatunku slasher. Gdy w październiku 1974 roku na ekrany kin wchodził zaledwie drugi z kolei reżyserski film Tobe'a Hoopera, nikt nie wiedział, że na zawsze zmieni on oblicze horroru filmowego. Siła filmu Hoopera tkwi w ukazaniu zła nie w obliczu potwora, strzygi czy modnego w latach sześćdziesiątych przybysza z kosmosu, a w bliźnim. Ucieleśnieniem zła okazała się bowiem zamieszkująca peryferie Teksasu rodzina zbrodniarzy, lubujących się w fizyczno-psychicznym torturowaniu i mordowaniu swoich ofiar. Film powstał we wczesnych latach siedemdziesiątych i był pierwszym tak brutalnym i krwawym projektem przeznaczonym do odbioru publicznego. Spełnionym zadaniem Teksańskiej masakry piłą mechaniczną było zaszokowanie publiki otwartymi scenami bestialstwa i zwyrodnialstwa. Zrobiony za niewielkie pieniądze film okazał się ogromnym przebojem i doczekał trzech kolejnych części. Lecz tylko sequel zrealizował jeszcze Tobe Hooper, dwanaście lat po premierze niniejszego filmu, zresztą w konwencji komedii gore, co nie spotkało się z pozytywnym przyjęciem zagorzałych fanów pierwowzoru, który miał niepowtarzalny klimat. Surowe, często niedoświetlone zdjęcia, oszczędna, budząca szczery niepokój muzyka wzbudzały lęk i sprawiały wrażenie wiarygodności. Ten film jest niepokojący już od pierwszych minut. Niekorzystny układ planet, makabryczne wiadomości usłyszane w radiu, budzące strach majaczenia pijaczka czy wreszcie napotkany autostopowicz, którego piątka młodych ludzi podróżujących vanem na swoje nieszczęście zabiera. Dowiadujemy się także o makabrycznym odkryciu policji na miejscowym cmentarzu. Zwłoki wielu nieboszczyków zostały zbezczeszczone i skradzione. To rodzina Sawyerów lubi ozdabiać swój dom różnymi gadżetami robionymi z kości. Co ciekawe ten pomysł na koszmarny wystrój zaczerpnięto ze sprawy Eda Geina (podobnie jak zamiłowanie Leatherface'a do przywdziewania maski z ludzkiej skóry). Ed Gein został złapany w 1957 roku w stanie Wisconsin. Sąsiedzi powiedzieli potem, że był miłym, choć skrytym człowiekiem. W jego domu policja znalazła rozkładające się zwłoki, abażury i fotele z ludzkiej skóry, liczne naczynia zrobione z kości. Później niektórzy ludzie w miasteczku Plainfield z przerażeniem przypomnieli sobie że czasami kupowali od niego mięso. A oskarżony podczas przesłuchania stwierdził z rozbrajającą szczerością, że nigdy nie był na polowaniu. Ta prawdziwa historia zainspirowała również Roberta Blocha (który mieszkał w tym samym stanie co Gein) do napisania Psychozy.

[edytuj] Obsada

Marilyn Burns jako Sally Hardesty
Paul A. Partain jako Franklin Hardesty
Allen Danziger jako Jerry
Teri McMinn jako Pam
William Vail jako Kirk
Gunnar Hansen jako Leatherface
Edwin Neal jako Autostopowicz
John Dugan jako Dziadek
John Larroquette jako narrator

[edytuj] Ciekawostki

Film zajął pierwsze miejsca w plebiscytach magazynów "Total Film" i "Giant" na najlepsze horrory w historii kina.
Reżyser pozwolił Gunnarowi Hansenowi rozwinąć postać, którą kreował tak, jak będzie mu odpowiadało. Hansen wymyślił, że morderca będzie opóźniony umysłowo i nigdy nie nauczył się płynnie mówić. W tym celu aktor kilkakrotnie odwiedził szkołę dla upośledzonych umysłowo.
Tobe Hooper twierdzi, że pomysł na film przyszedł mu w momencie, kiedy stał w zatłoczonym sklepie z narzędziami^[1].