Teoria obliczeń
Z Wikipedii
Teoria obliczeń to dział informatyki teoretycznej. Dzieli się on na dwie główne części: teorię obliczalności oraz złożoność obliczeniową. Pierwszy z nich zajmuje się odpowiedzią na pytanie, które problemy dają się rozwiązać przy pomocy komputera, a drugi tym jak szybko da się to zrobić.
Rozważania tego typu nie są możliwe bez formalnego, matematycznego modelu komputera. Najczęściej używanym modelem jest maszyna Turinga. Taką maszynę można w uproszczeniu rozumieć jako komputer o nieograniczonych zasobach pamięci.
Inne używane modele, takie jak: rachunek lambda, rachunek kombinatorów, algorytmy Markowa, funkcje rekurencyjne są sobie równoważne w tym sensie, że wszystko co jest obliczalne na jednym z nich da się też obliczyć na maszynie Turinga.
Rozważa się również węższe modele (tzn. takie, które nie pozwalają na wyrażenie dowolnej funkcji obliczalnej).
O niektórych problemach związanych z modelami obliczeń wiadomo, że są nierozstrzygalne. Na przykład nie istnieje algorytm, który rozstrzyga, czy dwa λ-wyrażenia są równoważne lub czy maszyna Turinga dla danego wejścia się zatrzyma (zob. Problem stopu).
[edytuj] Zobacz też
- język formalny
- automaty skończone
- automaty ze stosem
- przegląd zagadnień z zakresu matematyki.
- przegląd zagadnień z zakresu informatyki
