Theodor Ghiţescu

Z Wikipedii

Theodor Ghiţescu
Państwo	Rumunia
Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1934 Bukareszt
Tytuł szachowy	arcymistrz (1986)
Ranking	2384 (01.01.2008)
Miejsce w kraju	niesklasyfikowany

Theodor Ghiţescu (ur. 24 stycznia 1934 w Bukareszcie) – rumuński szachista, arcymistrz od roku 1986.

W połowy lat 50. do połowy 80. XX wieku należał do ścisłej czołówki rumuńskich szachistów. W czasie swojej kariery siedmiokrotnie zdobywał medale indywidualnych mistrzostw Rumunii: jeden złoty (1963), cztery srebrne (1961, 1972, 1975, 1977) i dwa brązowe (1959, 1971)^[1]. Pomiędzy 1956 a 1984 rokiem dwunastokrotnie reprezentował barwy swojego kraju na szachowych olimpiadach (najlepsze wyniki uzyskując w latach 1978 i 1984, w których szachiści rumuńscy zajmowali V miejsca). Poza tym trzykrotnie (1965, 1973, 1977) wystąpił na drużynowych mistrzostwach Europy oraz – w roku 1985 – na drużynowych mistrzostwach świata^[2].

Wielokrotnie startował w turniejach międzynarodowych, sukcesy odnosząc m.in. w Zinnowitz (1964, dz. II m. za Burkhardem Malichem, wspólnie z Vlastimilem Jansą, Peterem Dely i Jackiem Bednarskim), Beverwijk (1966, turniej B, I m.), Amsterdamie (1966, turniej IBM-B, dz. I m. wspólnie z Jensem Enevoldsenem i Eddie Schollem), Reykjaviku (1970, II m. za Gudmundurem Sigurjonssonem), Wijk aan Zee] (1973, turniej B, I m.), Bukareszcie (1976, I m.; 1979, dz. II m. za Markiem Tajmanowem, wspólnie z Mihai Subą i Victorem Ciocalteą), Zalaegerszeg (1979, III m. za Laszlo Vadaszem i Laszlo Barczayem) i w Rzymie (1985, turniej B, za Vladimirem Bukalem, wspólnie z Gianlazzaro Sanną)^[3].

W roku 1986 Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu – w uznaniu osiągnięć z przeszłości – honorowy tytuł arcymistrza. W roku 2001 zakończył szachową karierę, w następnych latach rozgrywając zaledwie kilkanaście partii klasyfikowanych do rankingu ELO^[4].