Tour de France 1989
Z Wikipedii
| 76. Tour de France (1989) - Klasyfikacja końcowa | |
| Streckenlänge | 21 etapów, 3283 km |
| Żółta koszulka | Greg LeMond 87:38:15 h |
| 2. miejsce | Laurent Fignon +0:08 min |
| 3. miejsce | Pedro Delgado +3:34 min |
| 4. miejsce | Gert-Jan Theunisse +7:30 min |
| 5. miejsce | Marino Lejarreta +9:39 min |
| Zielona koszulka | Sean Kelly 277 p. |
| 2. miejsce | Etienne de Wilde 194 p. |
| 3. miejsce | Steven Rooks 163 p. |
| Klasyfikacja górska | Gert-Jan Theunisse 441 p. |
| 2. miejsce | Pedro Delgado 311 p. |
| 3. miejsce | Steven Rooks 253 p. |
| Biała koszulka | Fabrice Philipot 88:23:19 h |
| Klasyfikacja drużynowa | PDM |
76. Tour de France zapisał się w historii jako edycja wyścigu z najmniejszą przewagą czasową między zwycięzcą a drugim zawodnikiem w klasyfikacji generalnej.
Amerykanin Greg LeMond pokonał swojego francuskiego rywala Laurenta Fignona uzyskując przewagę 8 sekund. Przed ostatnim etapem, czasówką z metą na paryskich Champs-Élysées, Fignon miał 50 sekund przewagi nad drugim w klasyfikacji LeMondem. Amerykanin, dzięki zastosowaniu nowoczesnej kierownicy (lemondka) i aerodynamicznego stroju wygrał ostatni etap, uzyskując na nim 58-sekundową przewagę nad Fignonem, który na metę przyjechał z drugim czasem. Dało to Amerykaninowi 8 sekund przewagi w klasyfikacji generalnej. Był to ostatni jak dotąd przypadek, kiedy Tour kończył się jazdą na czas.
Na prologu w Luksemburgu, zwycięzca z roku 1988, Pedro Delgado spóźnił się na start o ponad 2 i pół minuty. Mimo to, po trzech tygodniach, zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, ze stratą nieco ponad 3 i pół minuty za liderem.
Po pierwszym etapie żółtą koszulkę przejął Acacio da Silva, odbierając ją zwycięzcy prologu Erikowi Breukinkowi i był to pierwszy Portugalczyk w historii, który nosił żółty trykot.
Na piątym etapie, jeździe na czas, LeMond zdobył prowadzenie, które odebrane mu zostało przez Fignona po etapie 10. Po etapie piętnastym znowu LeMond prowadził, jednak po dwóch dniach Francuzowi znów udało się odzyskać koszulkę lidera. Różnica między tymi zawodnikami nigdy podczas tego wyścigu nie wynosiła więcej niż 1 minuta.
Późniejszy pięciokrotny zwycięzca Touru, Miguel Induráin ukończył swoją pierwszą "Wielką Pętlę" na 17. miejscu, wygrywając przy tym jeden etap.
[edytuj] Etapy
[edytuj] Linki zewnętrzne
1903 • 1904 • 1905 • 1906 • 1907 • 1908 • 1909 • 1910 • 1911 • 1912 • 1913 • 1914 • 1915 • 1916 • 1917 • 1918 • 1919 • 1920 • 1921 • 1922 • 1923 • 1924 • 1925 • 1926 • 1927 • 1928 • 1929 • 1930 • 1931 • 1932 • 1933 • 1934 • 1935 • 1936 • 1937 • 1938 • 1939 • 1940 • 1941 • 1942 • 1943 • 1944 • 1945 • 1946 • 1947 • 1948 • 1949 • 1950 • 1951 • 1952 • 1953 • 1954 • 1955 • 1956 • 1957 • 1958 • 1959 • 1960 • 1961 • 1962 • 1963 • 1964 • 1965 • 1966 • 1967 • 1968 • 1969 • 1970 • 1971 • 1972 • 1973 • 1974 • 1975 • 1976 • 1977 • 1978 • 1979 • 1980 • 1981 • 1982 • 1983 • 1984 • 1985 • 1986 • 1987 • 1988 • 1989 • 1990 • 1991 • 1992 • 1993 • 1994 • 1995 • 1996 • 1997 • 1998 • 1999 • 2000 • 2001 • 2002 • 2003 • 2004 • 2005 • 2006 • 2007 • 2008
