Triumf
Z Wikipedii
Triumf (z łac. triumphus) - w antycznym Rzymie najwyższe wyróżnienie jakie otrzymywał wódz za swe zwycięstwa na polu walki. Początkowo miał charakter religijny, związany z oczyszczeniem żołnierzy biorących udział w walce. Z czasem ewoluował w kierunku okazałego widowiska mającego na celu uczczenie zwycięskiego wodza i jego żołnierzy.
Spis treści |
[edytuj] Warunki przyznania prawa do triumfu
Uzyskanie prawa do triumfu wiązało się z koniecznością spełnienia kilku warunków:
- wódz musiał być aktualnym lub byłym dyktatorem, konsulem lub pretorem
- wódz w trakcie wojny musiał piastować urząd konsula (prokonsula) lub pretora (propretora) i posiadający imperium maius (dosł. większa władza)
- wódz musiał posiadać ius auspicii (prawo badania woli bogów)
- wojna musiała być toczona wobec wroga zewnętrznego
- wojna musiała doprowadzić do rozszerzenia terytorium państwa
- w pojedynczej bitwie musiało polec więcej niż 5 000 przeciwników, a straty własne musiały być niższe
- wódz musiał doprowadzić do stolicy swoje wojska
[edytuj] Przebieg triumfu
Wojska stawały przed granicami stolicy, wódz wkraczał samotnie do Rzymu i składał dokładne sprawozdanie przed Senatem. Na tej podstawie Senat podejmował decyzję o przyznanie prawa do przeprowadzeni triumfu.
Jeżeli prawo zostało przyznane wódz wkraczał do miasta na czele swoich wojsk. Uroczysty pochód podążał ustaloną trasą w stronę świątyni Jowisza, położonej na Kapitolu. Na początku szli członkowie senatu i dostojnicy państwowi, następnie muzykanci. W dalszej kolejności niesiono zdobycze i wizerunki zdobytych krajów, po nich prowadzono zwierzęta ofiarne , następnie królowie zdobytych krajów i jeńcy wojenni[1]. Za nimi jechał wódz na specjalnym rydwanie, zwanym currus, zaprzężonym w 4 białe konie, ubrany w haftowaną togę. Do tradycji należało także, że na rydwanie za wodzem stał niewolnik, trzymał nad jego głową złoty laur i cały czas mu powtarzał: "Pamiętaj, że jesteś tylko człowiekiem". Za nim podążali jego żołnierze krzycząc io triumphe.
[edytuj] Triumf w czasach nowożytnych
W czasach nowożytnych triumfy zostały wskrzeszone w renesansowych Włoszech, we Florencji. Odbywały się one w czasie karnawału, brały w nich udział specjalnie przystrojone wozy przyozdobione kwiatami, dekoracjami i postaciami mitologicznymi, towarzyszył im tłum przebierańców w maskach i kostiumach, śpiewający satyryczne pieśni, często o zabarwieniu erotycznym.
Jednym z najsłynniejszy nowożytnych triumfów był Triumf Bachusa, dedykowany Wawrzyńcowi Wspaniałemu. Innym znanym adresatem triumfu był Petrarka, w taki sposób lud Florencji uczcił swego wielkiego poetę. Dość precyzyjnie triumfy opisał włoski architekt Giorgio Vasari w swym dziele Vite.
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, str. 221, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
