Tu-114
Z Wikipedii
| Tu-114 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | ZSRR |
| Producent | Tupolew |
| Typ | Samolot pasażerski |
| Załoga | 5 osób plus 3 stewardesy i 2 bufetowe |
| Historia | |
| Data oblotu | 15 października 1957 |
| Wycofanie ze służby | 1983 |
| Zachowane egzemplarze • w tym sprawne |
{{{sprawne}}} |
| Liczba wypadków • w tym katastrof |
{{{wypadki}}} {{{katastrofy}}} |
| Dane techniczne | |
| Napęd | {{{silnik}}} |
| Moc | {{{moc}}} |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika | {{{srednica_wirnik}}} |
| Długość | 54,10 m |
| Szerokość kadłuba | 28,80 m |
| Wysokość | 15,50 m |
| Powierzchnia nośna | 311,1 m² |
| Masa | |
| Własna | 91 000 kg |
| Startowa | 171 000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maksymalna | 870 km/h |
| Prędkość przelotowa | 770 km/h |
| Pułap | 12 000 m |
| Zasięg | 8950 km (dla 15 ton ładunku), 6200 km (dla 30 ton) |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 220 (Aeroflot - 170) | |
| Użytkownicy | |
| Aeroflot, JAL | |
Tu-114 "Rossija" (w kryptonimie NATO "Cleat") został stworzony w odpowiedzi na zapotrzebowanie dużego samolotu dalekodystansowego do obsługi istotnych linii ZSRR.
Wzorowany na bombowcu strategicznym Tu-95 stał się najszybszym i największym samolotem turbośmigłowym świata, rekord prędkości (877 km/h w obwodzie zamkniętym 5000 km i ładunkiem 25 ton) nie został pobity po dziś dzień.[1]
Spis treści |
[edytuj] Tworzenie
W 1955 roku biuro Tupolewa zostało wyznaczone do zbudowania samolotu dalekiego zasięgu (8.000 km). Projektem wyjściowym był istniejący już bombowiec Tu-95. Pierwotnie samolot miał nosić inną nazwę: Tu-95p (pasażerski), ale z czasem ewoluowała w Tu-114.
Z oryginalnego Tu-95 zostało niewiele - zmianom uległa powierzchnia nośna skrzydeł, przebudowano kadłub i usunięto szklany kokpit, niezbędny tylko w przypadku bombowców.
Napęd: 4 silniki turbinowe śmigłowe Kuzniecow NK-12 MW o mocy 10.304 kW (14.000 KM) każdy, czterołopatowe przeciwbieżne śmigła o rozpiętości 5,6 m.
[edytuj] Wykorzystywanie
Czas użytkowania Tu-114 był relatywnie niski - od 1962 do 1976 roku.
Samolot znany był z niezawodności, szybkości i ekonomiczności (zużywał nawet mniej paliwa niż Ił-62 który go zastąpił).
Obsługiwał kursy do Kopenhagi, Hawany, Montréalu, New Delhi, Paryża, Belgradu i Tokio. Po wkroczeniu Iła-62 był regularnie wycofywany z kolejnych międzynarodowych tras i został wykorzystywany na liniach krajowych ZSRR.
We wczesnych latach 80., po wylataniu przeciętnie 14.000 godzin przekazywane były do wojska.
[edytuj] Trasa Tokio-Moskwa
Mimo zasięgu porównywalnego do wielu maszyn z ówczesnej epoki Tu-114 został skierowany na najbardziej prestiżowe trasy.
Najbardziej znaną była trasa Moskwa - Tokio którą obsługiwały załogi obu krajów (a na Tupolewach umieszczano napis "Japan Air Lines" w geście przyjacielskiej współpracy). Pod koniec dekady lat 60. rolę starzejącego się Tu-114 zaczął przejmować odrzutowy Ił-62
[edytuj] Wypadki
Jedyny poważny wypadek Tu-114 nastąpił na skutek złych warunków atmosferycznych po starcie.
Wymienia się jeszcze przypadek awarii podwozia przedniego, na szczęście w trakcie przeglądu na ziemi.
[edytuj] Nowości techniczne
Samolot cechuje parę nowinek technicznych, a wśród nich:
- Skrzydła o kącie 35 stopni, rozwiązanie znane z późniejszych samolotów odrzutowych, jak rodzina Boeingów.
- Długie podwozie (niemal 3 metry) ze względu na dużą średnicę śmigieł (5,6 m średnicy). Tak więc podczas lotu testowego do Waszyngtonu z okazji pierwszej wizyty Nikity Chruszczowa w USA lotnisko docelowe nie miało wystarczająco wysokich schodów dla tejże oficjeli.
Przypisy
- ↑ lotnicze rekordy prędkości (w języku angielskim) - http://www.aerospaceweb.org/question/performance/q0023.shtml
[edytuj] Bibliografia
- źródło danych technicznych: David Donald, "Samoloty Lotnictwa Cywilnego od 1920 do 1964 roku", dom wydawniczy Bellona, Warszawa 2000. ISBN 83-11-08964-7
