Twierdzenie Radona-Nikodyma
Z Wikipedii
Twierdzenie Radona-Nikodyma - twierdzenie teorii miary mówiące o reprezentacji pewnych σ-addytywnych funkcjonałow na przestrzeniach mierzalnych. Twierdzenie sformułowane przez Johanna Radona zostało uogólnione przez Otto Nikodyma w 1930 roku.
Dawid Fremlin[1] opisuje to twierdzenie oraz środki techniczne potrzebne do jego dowodu jako znajdujące się wśród sześciu najważniejszych wyników teorii miary.
Spis treści |
[edytuj] Umowa i podstawowe definicje
W niniejszym artykule Ω jest dowolnym zbiorem a jest σ-ciałem jego podzbiorów. Na σ-ciele
ustalone są z kolei pewne funkcje
.
- Powiemy że funkcja ν jest σ-addytywna, jeśli dla każdego ciągu parami rozłącznych zbiorów
mamy
.
- Jeśli μ jest miarą oraz ν jest σ-addytywną funkcją zbiorów, to mówimy, że ν jest bezwzględnie ciągła względem μ, gdy
dla
.
[edytuj] Twierdzenie Radona-Nikodyma
Niech ν będzie σ-addytywną funkcją zbiorów oraz μ będzie miarą σ-skończoną. Jeśli ν jest bezwzględnie ciągła względem μ, to istnieje taka funkcja (zob. przestrzeń Lp), że dla
.
Funkcja h wyznaczona μ-prawie wszędzie, nazywana jest pochodną Radona-Nikodyma funkcji ν względem μ i oznaczana jest symbolem
.
[edytuj] Własności
Jeżeli jest σ-addytywną funkcją zbiorów bezwględnie ciągłą wobec μ oraz
, to
,
o ile stale lub
stale dla liczb rzeczywisych a,b.
[edytuj] Twierdzenie o zamianie miary
Pod założeniami twierdzenia Radona-Nikodyma, jeżeli oraz
, to
oraz
.
Przypisy
- ↑ Fremlin, David H.: Measure Theory. T. 2: Broad Foundations. Torres Fremlin, s. 107. ISBN 0-9538129-2-8. "The Radon-Nikodym theorem must be on any list of the half-doze most important theorems of measure theory, and not only the theorem itself, but the techniques necessary to prove it, are at the heart of the subject". [1]
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Łojasiewicz: Wstęp do teorii funkcji rzeczywistych. Warszawa: PWN, 1973, ss. 202-207.
[edytuj] Zobacz też
- rozkład Hahna
- twierdzenie Riesza-Skorochoda