Via ferrata
Z Wikipedii
Via ferrata – droga wspinaczkowa ubezpieczona dla celów autoasekuracji liną stalową, stopniami, drabinkami i mostami. W języku polskim czasami określana jako żelazna perć. Korzystający z via ferraty nie potrzebują własnej liny ani przyrządów asekuracyjnych. Taki sposób zabezpieczenia szlaków popularny jest w wielu europejskich państwach m.in. Włoszech (szczególnie w Dolomitach), Niemczech, Francji, Austrii, Słowenii, Szwajcarii, czy Hiszpanii, jak i w Stanach Zjednoczonych. Pierwsze via ferraty zbudowano w Dolomitach podczas pierwszej wojny światowej, w celu ułatwienia przemieszczania się żołnierzy.
Spis treści |
[edytuj] Działanie asekuracji na via verracie
Główną różnicą między via ferratą a wspinaczką jest współczynnik odpadnięcia, który podczas wspinaczki nie przekracza 2, zaś na via ferracie może być dużo wyższy. Dzieje się tak, gdyż lina pomiędzy uprzężą, a karabinkiem jest krótka i stała, zaś długość lotu zależy od odległości pomiędzy punktami asekuracyjnymi liny asekuracyjnej. Ludzkie ciało jak i wiele elementów sprzętu wspinaczkowego nie jest w stanie wytrzymać tak wysokich współczynników odpadnięcia, powstało więc wiele urządzeń działających jako absorbery energii, czy stopniowe hamulce. Ich celem jest rozproszenie energii działającej na ludzkie ciało w bezpieczny sposób. Via ferraty postrzegane są jako znacznie bezpieczniejsze niż wspinaczka klasyczna, jednak podczas odpadnięcia z uwagi na wysoki współczynnik odpadnięcia jak i wystające stopnie, rumowiska itp., istnieje ryzyko kontuzji.
[edytuj] Sprzęt
Sprzęt niezbędny do via ferrat to: uprząż wspinaczkowa i lonża z absorberem energii. Zaleca się używanie również kasku. Zestawy do via ferraty dostępne w handlu są zazwyczaj projektowane na osoby dorosłe. Dzieci powinny posiadać pełną uprząż, oraz absorber energii odpowiedni do ich masy.
[edytuj] Bibliografia
- Jan Kiełkowski, Żelazne percie Dolomitów
- Dariusz Tkaczyk, Dolomity - tom I i II
- Pascal Sombardier, Dolomity - najpiękniejsze via ferraty
