Władysław Jozafat Sapieha

Z Wikipedii

Władysław Jozafat Sapieha (ur. 5 listopada 1652 w Kosowie, zm. w Wisznicach 13 marca 1733) – wojewoda brzesko-litewski od 1709, wojewoda miński od 1699, krajczy wielki litewski od 1684.

Był synem Krzysztofa Franciszka.

Uczył się w kolegiach jezuickich w Braniewie i Lublinie, następnie studiował w Pradze i w Wiedniu. Zwiedził także Niemcy, Francję i Hiszpanię. Przebywał na dworze cesarza Leopolda I.

Po powrocie do kraju uczestniczył w bitwie pod Chocimiem, a także w kampanii ukraińskiej 1674 Michała Kazimierza Paca.

W 1681 został mianowany cześnikiem wielkim litewskim. Uczestniczył w wspierającą odsiecz wiedeńską wyprawie wojsk litewskich na Słowację i Węgry. W 1684 otrzymał krajczostwo litewskie. W 1689 posłował na sejm. W 1691 został wybrany wicemarszałkiem Trybunału Koronnego.

W elekcji 1697 popierał księcia Contiego, lecz szybko uznał Augusta II. We wrześniu 1699 został wojewodą mińskim. Związany z Karolem Stanisławem Radziwiłłem nie poparł Sapiehów z linii różańskiej w konflikcie ze szlachtą litewską. Podczas wojny północnej pozostał po stronie Augusta II. Mimo nacisku rodziny długo wahał się z uznaniem Stanisława Leszczyńskiego, co ostatecznie uczynił w lipcu 1707, nie podejmując jednak żadnych dalszych działań w kierunku jego wsparcia.

Wierność Augustowi II została mu wynagrodzona – w październiku 1709 otrzymał województwo brzesko-litewskie i rotmistrzostwo chorągwi petyhorskiej. W 1713 był marszałkiem Trybunału Litewskiego. Równolegle brał też udział w pracach Trybunału Koronnego. W 1720 posłował na sejm.

W 1729 przygotowywał na Litwie antydworską konfederację popierającą Stanisława Leszczyńskiego.

Zmarł w Wisznicach 13 marca 1733.

Był ojcem Karola Józefa.