Władysław Kozicki
Z Wikipedii
Władysław Kozicki (ur. 29 października 1879, zm. 12 stycznia 1936 we Lwowie), historyk sztuki, poeta, dramaturg, recenzent teatralny, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza
Studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Lwowskim. W 1905 uzyskał doktorat z historii sztuki (u Jana Bołoz Antoniewicza), w 1922 tamże habilitację. W 1898 został urzędnikiem w Wydziale Krajowym Namiestnictwa. Został także współpracownikiem, a następnie członkiem redakcji Słowa Polskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości brał udział w akcji plebiscytowej na Warmii i Mazurach. W 1926 jako profesor nadzwyczajny objął po Bołoz Antoniewiczu kierownictwo katedry historii sztuki nowożytnej na UJK.
W sferze jego zainteresowań były głównie: sztuka włoskiego renesansu oraz sztuka polska XIX i XX wieku. Był też autorem dramatów, poezji i powieści.
Od 1908 był członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego we Lwowie. Był też członkiem przybranym Towarzystwa Naukowego we Lwowie i członkiem sekcji historii sztuki Polskiej Akademii Umiejętności.
Był autorem sztuk:
- Wolne duchy (1911)
- Euforion (1919)
- Święto kos (1928)
- Syn marnotrawny (1932)