Walenty Herburt
Z Wikipedii
Walenty Herburt herbu Herburt, łac. Valentinus Herborth - (ur. 1524- zm. 7 lipca, pochowany 27 sierpnia 1572 w Felsztynie) biskup przemyski, syn Jana Herburta podkomorzego przemyskiego i Jadwigi córki Piotra Chwala z Rozlowa, dziedzica na Pełniatyczach. Za jego posługi zostali sprowadzeni do diecezji przemyskiej O.O. Jezuici. Biskup wytoczył właścicielom Hoczwi braciom Matjaszowi III i Stanisławowie proces o zagarnięciu mienia kościelnego. Podtrzymał również klątwę biskupią Jana Dzieduskiego na właścicielu Rymanowa, kasztelanie sanockim Zbigniewie Sienieńskim (protestant) o zabór kościoła katolickiego w Króliku Polskim i uczynienie z niego zboru kalwińskiego. W roku 1564 nadaje Pawłowi i Piotrowi Dąbrowskim dożywocie na 2 młynach biskupich w Radymnie. Z przywileju tego wynika również, że w Radymnie znajdował się zamek biskupi w którym rezydował bp. Walenty Herburt. W kronikach był też jednym z proboszczów Szczebrzeszyna . Był posłem Królestwa Polskiego na soborze trydenckim w okresie obrad sejmu piotrowskiego w roku 1562 [1] W roku 1572 wraz z nuncjuszem papieskim Commendonem udał się z poselstwem do króla na Podlasie celem zawarcie przymierza przeciwko Turkom. Zmarł w Bielsku Podlaskim w roku 7 lipca 1572 przeżywszy 47 lat. Zwłoki jego zostały sprowadzone do Felsztyna i spoczęły pod kaplicą św. Anny.
Rodzeństwo Walentego Herburta :
- Jan Herburt kasztelan sanocki,
- Stanisław Herburt (<1524-1584) kasztelan lwowski,
- Mikołaj Herburt (>1524-1593) kasztelan przemyski,
- Barbara
- Marcin
Przypisy
- ↑ "Pragnąłbym, abyśmy byli do niego podobnymi my wszyscy, którzy jesteśmy tego samego co on powołania i święcenia; jest bowiem mężem znakomitym i pod względem pobożności i pod względem nauki a w trydencie tak się zachował, iż odjechał stamtąd, według zdania wszystkich, pełen zupełnego uznania " w: list Kardynała Hozyusza do Andrzeja Opalińskiego. op. Kardynała Hozjusza korespondencje I f. 245
- ↑ Pomnik przyścienny, alabastrowy z XVI wieku, pod pomnikiem napis. "Valentinus Herborth, vir ingenio, eruditione, pietate clarus, eppatum Premisl. summa vitae integritate administravit, populum in fide catholica ecclesiae munere fungens, sancte continuit, Rempublic, Senaror gravitate sententiarum acerrime tutatus est, in egenos bonarumque artium studiosos, liberalitate inexhausta fiut, Tridentinam legationem in Sacrosancto Concilio orator regni magna sanctitatis et eruditionis laude obivit. Sigismundo Aug. rego mortuo, dum Reipubl. periclitanti deesse non vult, Bielscii, oppido Podlachiae febri correptus immaturo fatu praereptus est. Natus A. D. MDXXIV. mortuus MDLXXII. Augusti d. XXVII."
[edytuj] Bibliografia
- Ks. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, wyd. II popr. i uzupeł., Warszawa 2000, k. 145. ISBN 83-211-1311-7; PSB, T. IX, s. 453-454.
| Poprzednik Filip Padniewski |
 |
Biskup przemyski 1560-1572 |
|
Następca Łukasz Kościelecki |
