Wasilij Sokołowski
Z Wikipedii
Wasilij Daniłowicz Sokołowski (ros. Василий Данилович Соколовский) (ur. 9 lipca/21 lipca 1897 w miejscowości Kosliki koło Białegostoku - zm. 10 maja 1968 w Moskwie) - marszałek Związku Radzieckiego- 3 lipca 1946, Bohater Związku Radzieckiego - 29.4.1945.
Urodził sie w rodzinie chłopskiej. W. D. Sokołowski wstąpił do Armii Czerwonej w 1918 r. Uczestniczył w wojnie domowej i wojnie polsko-bolszewickiej jako dowódca kompanii,pułku, brygady, szef sztabu dywizji. W 1921 r. ukończył Akademia Wojskową Robotniczo Chłopskiej Armii Czerwonej. Od 1921 r. w Azji Środkowej - pomocnik szefa zarządu operacyjnego sztabu Frontu Turkiestańskiego, szef sztabu i dowódca dywizji, dowódca Grupy Wojsk Fergańskich i Samarkandzkich województw. Po wojnie domowej szef sztabu dywizji strzeleckiej i 5 i 9 Korpusu Armijnego (1922 - 30), dowódca dywizji (1930 - 34), zastępca szefa sztabu Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego i szef sztabu Uralskiego i Moskiewskiego Okręgu Wojskowego (1935 - 41). W 1931 – wstąpienie do KPZR. Od lutego 1941 – zastępca szefa Sztabu Generalnego. W czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941 - 45 szef sztabu Frontu Zachodniego (lipiec 1941 - styczeń 1942 i maj 1942 - luty 1943), szef sztabu Kierunku Zachodniego (1942), dowódca Frontu Zachodniego (1943 - 44), szef sztabu I Frontu Ukraińskiego (styczeń 1944 - kwiecień 1945), I zastępca dowódcy I Frontu Białoruskiego (kwiecień - maj 1945).
Po wojnie zastępca, a następnie od marca 1946 Naczelny Dowódca Grupy Wojsk w Niemczech i kierujący sowiecką administracją wojskową w Niemczech, jednocześnie członek Rady Kontroli ZSRR ds. kierowania Niemcami (marzec 1946 - marzec 1949). Od marca 1949 - I zastępca ministra Obrony ZSRR. Od czerwca 1952 szef Sztabu Generalnego - I zastępca ministra Obrony. W l. 1960 - 68 generalny inspektor w Grupie Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony. Deputowany Rady Najwyższej 2 - 7 kadencji. W. D. Sokołowski jest autorem lub koedytorem wielu publikacji wojskowych, m.in. "Strategia wojenna" (1962), "Rozgrom wojsk niemiecko-faszystowskich pod Moskwą" (1964) i innych. Pochowany na Placu Czerwonym w Moskwie. Odznaczony: 8 Orderami Lenina, Orderem Rewolucji Październikowej, 3 Orderami Czerwonej Gwiazdy, 3 Orderami Suworowa I stopnia, 3 Orderami Kutuzowa I stopnia, bronią honowowa, 12 orderami zagranicznymi. Źródła: Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija t.24.I str. 136 wyd. 1976, Mała encyklopedia wojskowa t.3. str.172 wyd. MON 1971.
