Widlicz spłaszczony
Z Wikipedii
Widlicz spłaszczony | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Gromada | widłaki |
Klasa | widłaki jednakozarodnikowe |
Rodzina | widłakowate |
Rodzaj | widlicz |
Gatunek | widlicz spłaszczony |
Nazwa systematyczna | |
Diphasiastrum complanatum (L.) Holub | |
Synonimy | |
Lycopodium complanatum L. Diphasium complanatum Rothm. |
|
Galeria zdjęć i grafik |
Widlicz spłaszczony, widłak spłaszczony (Diphasiastrum complanatum) - gatunek byliny należący do rodziny widłakowatych. Występuje w środkowej i północnej Europie, w północnej i zachodniej Ameryce Północnej, w Małej Azji i niektórych innych rejonach Azji. W Polsce na całym terenie, ale jest rośliną rzadką, szczególnie na nizinach.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pęd
- Główny pęd czołgający się nad ziemią, lub płytko pod ziemią, o długości ok. 1 m. Wyrastają z niego dychotomicznie, wielokrotnie rozwidlone pędy nadziemne osiągające wysokość do 40 cm. Odcinki końcowe pędów wachlarzowato rozpostarte, o grzbietobrzusznej symetrii. Ich grzbietowa strona ma kolor trawiastozielony, nie jest pokryta woskiem. Pędy zewnętrznie podobne do gałązek cyprysu.
- Liście
- Liście ustawione parami, na krzyż. Boczne liście wyraźnie odstające, liście na spodniej stronie pędów bardzo małe (ok. 0,2 średnicy pędu).
- Kłos zarodnionośny
- Kłosy z liśćmi zarodnionośnymi na długim trzonku, w liczbie od 2-6. Liście zarodnikonośne bardzo szerokie, okrągławe, krótko zaostrzone, nagie z błoniastym brzegiem. Zarodnikuje od lipca do września.
- Biotop, wymagania
- Preferuje lasy iglaste, górskie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Dicrano-Pinion.
- Roślina trująca
- Cała roślina ma własności trujące. Zawiera trujące alkaloidy: annotynę, likopodynę.
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta w Polsce ochroną ścisłą. Roślina rzadka.
[edytuj] Ciekawostki
- Dawniej zarodników widłaków używano do produkcji zasypki dla niemowląt, zasypki na rany, otaczania pigułek z lekarstwem
- Ponieważ zarodniki są bardzo łatwopalne, dawniej używano ich do wywoływania efektów specjalnych w teatrach, a także do czyszczenia kominów.
- W lecznictwie ludowym był wykorzystywany do zwalczani wszy i innych pasożytów.
- Zarodników widłaków używano w odlewnictwie do wysypywania form odlewniczych dzwonów.
[edytuj] Bibliografia
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.