Wierzba płożąca
Z Wikipedii
Wierzba płożąca | |
Pędy z kotkami męskimi |
|
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | wierzbowce |
Rodzina | wierzbowate |
Rodzaj | wierzba |
Gatunek | wierzba płożąca |
Nazwa systematyczna | |
Salix repens L. | |
Galeria zdjęć i grafik |
Wierzba płożąca (Salix repens L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Azji i Europie. W Polsce w stanie naturalnym występuje na całym niżu. Roślina rzadka.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Mały, szeroko rozpostarty krzew wysokości do 100 cm. Nie wytwarza czołgających się pod ziemią pędów.
- Pędy
- Brązowe, cienkie i nagie gałęzie, wznoszące się i zwisające na końcach. Pączki nagie, słabo zaostrzone, nieco owłosione.
- Liście
- Wąskolancetowate, o długości 1,5-3 cm i 0,5-0,8 cm szerokości. Na spodniej stronie przylegająco jedwabiście owłosione, górą nagie, lub owłosione, czasami łysiejące. Mają krótkie ogonki, całobrzegą, płaską blaszkę z zagiętym wierzchołkiem i 4-7 niewystającymi nerwami bocznymi, przylistków zwykle brak (szybko odpadają, czasami tylko można je obserwować, są nieduże, lancetowate) . Podczas suszenia liście czernieją, jest to istotna cecha gatunkowa pomocna przy rozróżnianiu od podobnego gatunku – wierzby piaskowej .
- Kwiaty
- Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o jedwabiście owłosionych i dwubarwnych przysadkach; górą czarniawych, dołem jasnych. Kotki żeńskie siedzące, mają jajowato-podługowaty kształt i długość 1,5-2 cm. Ich nagie słupki o rozdwojonych znamionach osadzone są na trzonku (krótszym od zalążni). Kotki męskie również mają dwubarwne przysadki. Mają okrągły, lub jajowaty kształt, są gęstokwiatowe i wyrastają na pędach niemal bez szypułki. Ich kwiaty z jednym miodnikiem mają pręciki u nasady owłosione, o wolnych nitkach i pylnikach początkowo czerwonych, w czasie dojrzewania żółtych, a po przekwitnięciu brunatnych. Kwitnie od kwietnia do maja, jest rośliną owadopylną i miododajną.
- Owoc
- Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz. Nasiona rozsiewane przez wiatr.
- Biotop, wymagania
- Wilgotne łąki, torfowiska, wrzosowiska. Chamefit lub fanerofit.
[edytuj] Systematyka i zmienność
- Podgatunki wg Krytycznej listy roślin naczyniowych Polski[1]:
- wierzba płożąca typowa (Salix repens L.subsp. repens)
- wierzba płożąca piaskowa (Salix repens L.subsp. arenaria (L.) Hiitonen) - do flory Polska włączona błędnie
- Tworzy mieszańce z gatunkami: wierzba borówkolistna, w. czerniejąca, w. iwa, w. purpurowa, w. śniada, w. uszata, w. wawrzynkowa, w. wiciowa[2].
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna : uprawiana jako roślina ozdobna, szczególnie polecana jako roślina okrywowa, czasami szczepiona na pniu (na pędzie innego gatunku wierzby) jako forma pienna. Istnieją też odmiany o srebrzystych liściach.
- Sposób uprawy : nie wymaga specjalnej gleby, ani specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, konieczne jest jedynie systematyczne przycinanie zwieszających się pędów, by roślina zagęszczała się i ładnie wyglądała.
[edytuj] Bibliografia
- W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Przypisy
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular Plants of Poland - A Checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 1995. ISBN 83-85444-38-6.
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.