Wiesław Hejno

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: wikizacja. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Wiesław Hejno - ur. 1936 r. w Bychawie; poslki profesor, aktor, reżyser, scenarzysta, publicysta.

Rozpoczął pracę artystyczną w roku 1955 w Wałbrzyskim Teatrze Lalek jako lalkarz adept; w 1959r. otrzymał Świadectwo Złożenia Eksternistycznego Egzaminu Lalkarskiego w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie; w roku 1967 zatrudnił się wraz z żoną Elżbietą w Wrocławskim Teatrze Lalek; w latach 1968-1970 r. wykładał w Studium Aktorskim Teatrów Lalkowych przy Wrocławskim Teatrze Lalek; w latach 1968-1972 występował jako solista w Operetce Dolnośląskiej; w 1973 r. otrzymał Dyplom Reżysera po zdaniu egzaminu przed Państwową Komisją Egzaminacyjną przy Ministerstwie Kultury i Sztuki w Warszawie; w tym samym roku został zatrudniony na stanowisku reżysera we Wrocławskim Teatrze Lalek; od 1973 r. jest zatrudniony w PWST im. L. Solskiego w Krakowie, wykłada na Wydziale Lalkarskim we Wrocławiu; w latach 1978-1987 był dziekanem Wydziału Lalkarskiego; w latach 1987-1993 był prorektorem PWST Wydziałów Zamiejscowych we Wrocławiu; w roku 1976- uzyskał kwalifikacje I stopnia (doktorat), w roku 2001 zdobył kwalifikacje II stopnia (habilitacja); w 2007 roku otrzymał tytuł profesora sztuk teatralnych; w roku 1992 utworzył we Wrocławiu (pomysł, program)- Dwuletnie Podyplomowe Studium Reżyserii Teatru Dzieci i Młodzieży przy Wydziale Lalkarskim; w tym samym roku utworzył Specjalizację Pantomimiczną przy Wydziale Aktorskim we Wrocławiu (pomysł i program zaakceptowany przez Henryka Tomaszewskiego- dyr. Wrocławskiego Teatru Pantomimy); w latach 1981-2001 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Wrocławskiego Teatru Lalek.

Ma w dorobku aktorskim ma około 60 ról; Reżyserował ponad 100 spektakli dla dzieci, młodzieży i dorosłych w teatrze lalek, w teatrze dramatycznym, w operze, w TV i filmie; reżyserował w teatrach w Chorwacji, w Rosji, w Niemczech; na Wydziale Lalkarskim we Wrocławiu przygotował (reżyseria i praca pedagogiczna) pierwsze w historii Wydziału przedstawienie dyplomowe: Szewczyk Dratewka M. Kownackiej. Ponadto w dalszej kolejności przygotował studentów i wystawił w różnorodnych technikach lalkowych wieloosobowe przedstawienia dyplomowe IV roku: Polskie szopki i herody H. Jurkowskiego, Na szkle Malowane E. Bryla, Ubu król A. Jarry, Oni Witkacego, W Dolinie Muminków T. Janason. Przygotował na Wydziale Lalkarskim również (opieka pedagogiczna, reżyseria) ponad 200 dyplomów indywidualnych (teatr małych form) w wykonaniu studentów w przedmiocie nauczania Aktor z lalką na estradzie. Jako dyrektor naczelny i artystyczny Wrocławskiego Teatru Lalek stworzył wieloletni program artystyczny „Małej Sceny” dla dorosłych przy tym teatrze. W ramach tego programu wyreżyserował m.in.- tryptyk Fenom Władzy. Na który złożyły się: Proces F. Kafki- 1985, Gyubal Wahazar S.I. Witkiewicza- 1987, Faust W. J. Goethego- 1989. Spektakle te zostały wystawione według własnych scenariuszy opracowanych dla teatru lalek, na podstawie oryginalnych tekstów.

Spośród wielu dokonań reżyserskich, w których Hejno prowadził doświadczenia artystyczne nad miejscem i rolą lalki teatralnej na scenie, z ważniejszych dla widzów dorosłych należy wymienić tytuły przedstawień: Dziejba leśna B. Leśmiana scenariusz W. Hejno- 1968, Czarownice J. Kurowickiego i W. Hejny- 1971, Świątki (Pasja M. de Ghelderodego i Spowiedź w drewnie J. Wilkowskiego)- 1972, Opera za trzy grosze scenariusz W. Hejno według B. Brechta 1997, Celestyna scenariusz W. Hejno według F. de Rojasa- 1982 (realizacje: Zadar, Wrocław, Drezno, Bochum) Niedokonanie (Kolonia karna i Przemiana) scenariusz W. Hejno na podstawie F. Kafki- 1994, Śmieszny staruszek scenariusz W. Hejno na podstawie T. Różewicza 2001, Makbet scenariusz W. Hejno na podstawie W. Szekspira- 2003 (Zielona Góra); wyreżyserował Mękę św. Małgorzaty tekst anonimowy i Don Kichota scenariusz W. Hejno wg Serwantesa w Zadarze, Gyubala Wahazar w Tomsku; wyreżyserował widowisko pantomimiczne Nieprawdopodobne przygody M. Koziołkiewicza według własnego scenariusza- 2006 Wrocławski Teatr Pantomimy im. H. Tomaszewskiego. Przy Wrocławskim Teatrze Lalek utworzył Centrum Sztuki Dziecka, jako pracownie artystyczną dla dzieci i młodzieży; umożliwiając rozwój osobowościowy i wspomagając wychowanie przez sztukę. Spośród przedstawień dla młodszej widowni wyreżyserował: Porwanie w Tiutiurlistanie W. Żukrowskiego- 1971, Wyprawa po zielony metal J. Jesionowskiego- 1972, Książę Portugalii J. Kanutha- 1977, Szczęśliwy motyl I. Jurgielewiczowej- 1977, Ten nieznośny chłopiec, Pinokio W. Hejno wg C. Collodiego- 1977, Kosmiczna odyseja Z. Brunner- 1985, Kot, pies i jazz B. Szczepańskiej- 1988, Dzikie łabędzie M. Torańskiej- 1990, Bajka o smoku Strachocie K. Kopki- 1996, Jadwiga ze Śląska R. Boss i K. Kopki, Komedia dla mamy i taty scenariusz W. Hejno wg Stasia Witkiewicza (Witkacego); prowadził kursy lalkarskie w Sarajewie i Mostarze- Bośnia, w Waasa- Finlandia, Bochum- Niemcy; otrzymał nagrody Ministra Kultury i Sztuki: w roku 1977- Nagrodę Indywidualną III stopnia, 1980r.- Nagrodę Zespołową II stopnia wraz z prof. Danutą Michałowską za rozwój szkolnictwa teatralnego we Wrocławiu, 1986r.- Nagrodę Indywidualną I stopnia, 1993r.- Nagrodę Indywidualną I stopnia; w roku 1981- otrzymał Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży, i w roku 1983- Nagrodę Zespołową Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży; w roku 1986 otrzymał Nagrodę Miasta Wrocławia; otrzymał liczne Nagrody za przedstawienia m.in. nagrody za: Proces F. Kafki- w roku 1985- Przedstawienie Roku na Dolnym Śląsku, 1993r.- zaproszenie Procesu do udziału w Teatrze Narodów w Chile, I nagroda za Proces, Zagrzeb; 1987r.- I nagroda dla Gyubala Wahazar, Zagrzeb,; 1998r.- I nagroda Komedia dla Mamy i Taty, Praga; 2001r.- I nagroda za reżyserię Śmiesznego staruszka na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalek, w Opolu, oraz dla tego spektaklu nagrody na festiwalach: Opole- za najlepszą animację dla zespołu; Tarnów- za najlepszy spektakl Festiwalu Komedii; Szczecin- na za najlepszy spektakl na Festiwalu Małych Form Teatralnych; Toruń- za najlepszy spektakl na festiwalu teatrów lalkowych; Praga- na międzynarodowym festiwalu teatrów lalkowych; w r. 2002 wydał książkę Lalkarz, Lutkar- wyd. chorwackie; publicystyka nt teatru lalek- między innymi w miesięcznik Odra, w kwartalnik Teatr Lalek; Loutka Zagrzeb; felietony w radiu i in.; odznaczony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, dwukrotnie otrzymał odznaką „Zasłużony dla M. Wrocławia i Województwa Wrocławskiego”, otrzymał Nagrodę Komisji Kultury Miasta Wrocławia – Bene Meritibus, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal ZASP-SPATiF, Krzyż Oficerski Odrodzenia Polski; był Prezydentem Rotary Clab Wrocław Centrum kadencja 2001/2002, aktualnie pełni obowiązki Prezesa Zarządu Oddziału Dolnośląskiego Związku Artystów Scen Polskich dla Dolnego Śląska i Opola.