Wiktor Feliks Szokalski
Z Wikipedii
Wiktor Feliks Szokalski (ur. 15 grudnia 1811 w Warszawie, zm. 6 stycznia 1891) - okulista, naczelny lekarz Instytutu Oftalmicznego, uznawany za ojca polskiej okulistyki.
30 września 1828 roku po ukończeniu Liceum Warszawskiego zapisał się na wydział lekarski Uniwersytetu Warszawskiego.
Mając 19 lat i będąc na 3 roku studiów (3 kurs) wziął udział w powstaniu listopadowym. Był żołnierzem Gwardii Honorowej, a później podlekarzem 13 i 17 pułku piechoty liniowej. Odznaczony został złotym krzyżem Virtuti Militari. Klęska powstania zmusiła go do przekroczenia granicy pruskiej wraz z korpusem Rybińskiego. Pozostał za granicą i kontynuował studia medyczne na uniwersytecie w Giessen w Księstwie Heskim gdzie uzyskał w 1834 roku tytuł doktora medycyny, chirurgii i akuszerii. Studia kontynuował w Heidelbergu i Würzburgu do roku 1836. W 1837 przeniósł się do Paryża (prawo niemieckie zabraniało praktyki lekarskiej cudzoziemcom).
W Paryżu został asystentem profesora Julesa Sichela w jego prywatnej klinice. W celu potwierdzenia dyplomu niemieckiego musiał również studiować i uzyskać tytuł doktora medycyny na uczelni francuskiej.
Od 1840 wykładał oftalmologię. W 1844 został lekarzem dobroczynności w VII okręgu Paryża. Pisał artykuły naukowe do czasopism francuskich i niemieckich. Udzielał się również jako pisarz polityczny w "Trzecim Maja".
W Paryżu ożenił się z Niemką i zbliżył ze środowiskiem niemieckich lekarzy. Jako urodzony społecznik założył wkrótce towarzystwo lekarzy niemieckich (polskie środowisko naukowe było niewielkie i trudne do zorganizowania). Został jego pierwszym przewodniczącym.
Sytuacja materialna Szokalskiego nie była zbyt dobra i zmusiło go to do wyjazdu i pracy na francuskiej prowincji. W 1847 roku objął kierownictwo szpitala w Alice Sainte Reine w Burgundii pracując jednocześnie na stanowisku lekarza kolei żelaznych linii Paryż-Lyon. Nadal pozostawał w kontakcie z polską emigracją, a zwłaszcza ze stronnictwem księcia Adama Czartoryskiego) i w 1848 wyjechał z jego ramienia z misją polityczną do Nadrenii.
Jego praca naukowa i sława w środowisku lekarskim spowodowały, że w 1850 roku wydział lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego powołał go na świeżo utworzoną katedrę oftalmologii. Władze austriackie nie zatwierdziły tej nominacji.
W 1853 roku uzyskał zgodę na powrót do Warszawy. Musiał jednak zdać egzaminy potwierdzające jego wykształcenie medyczne. Rada Lekarska Królestwa przyznała mu stopień doktorski a Instytut Oftalmiczny zatrudnił jako lekarza konsultanta. Wkrótce został lekarzem etatowym a w 1858 roku lekarzem naczelnym. Rok wcześniej został sekretarzem Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego i pełnił tę funkcję aż do śmierci.
Pogrzeb Wiktora Szokalskiego odbył się 10 stycznia 1891 roku i wyruszył na Cmentarz Powązkowski z kościoła św.Aleksandra.
[edytuj] Literatura
- Wiktor Feliks Szokalski, - Stanowisko naukowe Ciołka (Witelliona) w średniowiecznej optyce. "Ateneum" 1877.
[edytuj] Źródła
- Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1891-1918: zmarli i ich rodziny, Warszawa 1983, ISBN 83-06-00921-5
