Wirus zapalenia wątroby typu D
Z Wikipedii
| Wirus zapalenia wątroby typu D | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Cechy wirusa | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||
| Hepatitis D Virus |
Wirus zapalenia wątroby typu D, HDV (z ang. Hepatitis D Virus), nazywany też wirusem delta, jest małym, kolistym wirusem RNA. Wiriony są owalne, średnica ich wynosi 36 nm, zawierają kolistą, pojedynczą nić RNA o ujemnej polarności będącą najmniejszym genomem występującym w wirusach ludzkich i zwierzęcych. Może ulegać namnażaniu jedynie w organizmach zakażonych wirusem zapalenia wątroby typy B. Związek między tymi dwoma wirusami wynika stąd, iż HDV nie koduje białka osłonki, którym jest HBsAg. Genom otoczony jest:
- antygenem powierzchniowym s wirusa HBV,
- nukleoproteiną HDAg.
Wirus HDV jest prawdopodobnie wirusem roślinnym (wiroidem), który pierwotnie trafił do człowieka zainfekowanego HBV[potrzebne źródło].
Zakażenie następuje drogą pozajelitową przez zakażone igły, strzykawki, narzędzia chirurgiczne i stomatologiczne, przetaczanie krwi zakażonej wirusami oraz wydzieliny organizmu: spermę, śluz szyjkowy. Nie występuje w kale, ślinie i łzach.
[edytuj] Epidemiologia
Szacuje się, że 18 milionów ludzi spośród 410 milionów nosicieli HBV jest zakażonych wirusem HDV[potrzebne źródło]. Koinfekcja HBV+HDV występuje w Europie stosunkowo rzadko i jest ograniczone zwykle do grup zwiększonego ryzyka. Jedyne przypadki HDV w Polsce stwierdzono u zarażonych wirusem HIV narkomanów po kontaktach z grupami spoza Polski (część może być jednakże nie wykryta, gdyż nie prowadzi się rutynowo diagnostyki w tym kierunku).
Zakażenie HDV w wzw typu B znacznie nasila postęp choroby.
[edytuj] Leczenie
Leczenie przewlekłego zapalenia wątroby D jest aktualnie niezadowalające. Interferon alfa jest jedynym czynnikiem, który ma jakiś skutek leczniczy w przebiegu tego zapalenia wątroby. Transplantacja narządu z reguły wiąże się z wtórnym zakażeniem przeszczepu.
[edytuj] Bibliografia
- Choroby zakaźne i pasożytnicze. Zdzisław Dziubek (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, ss. 282-284. ISBN 83-200-2748-9.
