Wikipedysta:Wlod/Podzielność, złożoność, pierwszość.
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Monoidy przemienne
W tym fragmencie M := (M · 1) jest monoidem przemiennym. Przez elementy monoidu M rozumiemy po prostu elementy zbioru M.
Czasem, zamiast notacji multiplikatywnej, jak przed chwilą, stosuje się notację addytywną M := (M + 0)
[edytuj] Podzielność
Jeżeli a b c ∈ M, oraz a·b = c, to elementy a b nazywamy dzielnikami elementu c, mówimy że c dzieli się przez a oraz b, oraz piszemy a|c oraz b|c.
Każdy element dzieli się przez 1 i przez siebie.
Relacja podzielności jest praporządkiem. Monoid ma dobrą podzielność, gdy praporządek jest dobry, co znaczy, że każdy niepusty podzbiór A zbioru M ma element minimalny, czyli takie a ∈ A, że dla każdego b ∈ A jeżeli b | a, to zachodzi także a | b.
[edytuj] Jedności (elementy odwracalne)
Element u ∈ M nazywamy jednością (albo elementem odwracalnym), gdy istnieje v ∈ M takie, że u·v = 1. Wszystkie inne elementy monoidu M nazywamy nieodwracalnymi.
W języku praporządków, zbiór jedności U(M) jest zbiorem elementów najmniejszych całego M. Co więcej, dwa elementy a b ∈ M są równoważne w sensie praporządku <=:=> istnieje u ∈ U(M) takie, że b = a·u.
Zatem jedynka u := 1 jest jednością (dla v := 1 mamy u·v = 1·1 = 1).
Jedności stanowią podgrupę multiplikatywną U(M) monoidu M. Zachodzi też własność:
Następujące własności u ∈ M są równoważne:
- u ∈ U(M);
- u | 1;
- u | x dla każdego x ∈ M;
- jeżeli x | u, to x ∈ U(M), dla każdego x ∈ M.
[edytuj] Elementy złożone i nierozkładalne
Jeżeli a·b = c, gdzie elementy a b ∈ M są nieodwracalne, to c nazywamy elementem złożonym. W przeciwnym wypadku, gdy c nie dopuszcza takiego rozkładu na iloczyn, to c nazywamy elementem nierozkładalnym.
Elementy nierozkładalne, to po prostu elementy minimalne (względem praporządku podzielności) w zbiorze niejedności M \ U(M).
- Przykład Niech M będzie rodziną wszystkich skończonych zbiorów liczb całkowitych oraz całym zbiorem . Za mnożenie przyjmijmy operację przecięcia zbiorów , tak że całe służy za jedynkę monoidu
-
- M :=
W tak zdefiniowanym monoidzie nie ma elementów nierozkładalnych. (Zatem żaden element nie jest skończonym iloczynem elementów nierozkładalnych, za wyjątkiem "jedynki" , która jest iloczynem zera elementów nierozkładalnych).
[edytuj] Elementy pierwsze
Element p ∈ M nazywamy pierwszym, gdy jest nieodwracalny (p ∈ M \ U(M)), oraz ma własność:
- dla dowolnych a b ∈ M, jeżeli p jest dzielnikiem iloczynu a·b, to jest dzielnikiem a lub b.
Twierdzenie Niech M będzie monoidem. Wtedy każdy element pierwszy, przez który można skracać, jest nierozkładalny.
Dowód Niech p = x·y będzie pierwsze i dopuszczające skracanie. Wtedy p|x lub p|y. Powiedzmy, że x = p*w dla pewnego w ∈ M. Wtedy p = p·w·y, skąd w·y = 1 (skracanie), czyli y jest jednością. Zatem p nie jest iloczynem dwóch elementów nieodwracalnych. Pokazaliśmy, że p jest nierozkładalne. Koniec dowodu
-
- Uwaga Niestety często w literaturze elementy nierozkładalne nazywane są pierwszymi, zwłaszcza w przypadku pierścienia liczb całkowitych (t.j. jego monoidu multuiplikatywnego), dla których te dwa pojęcia są niemal równoważne – jedynym wyjątkiem jest 0, które jest pierwsze i rozkładalne. W przypadku monoidu multiplikatywnego liczb naturalnych (i nie traktując zera jako liczby naturalnej) pojęcia liczby pierwszej i nierozkładalnej są równoważne (Euklides).
[edytuj] Przykłady
- Monoid addytywny , którego elementami są liczby całkowite, nieujemne, ma tylko jedną "jedność" (element odwracalny), mianowicie 0. Jest to monoid ze skracaniem. Podzielność a|b jest równoważna w nim relacji a ≤ b. Jego jedynym elementem nierozkładalnym jest 1, które jest nawet elementem pierwszym. Każdy element rozkłada się na skończoną sumę elementów pierwszych, i to na jeden sposób. Na przykład
-
- 5 = 1+1+1+1+1
- Monoid addytywny wszystkich liczb całkowitych, nieujemnych, z pominięciem 1, ma tylko jedną "jedność", mianowicie 0. Jest to monoid ze skracaniem. Relacja a ≤ b jest warunkiem koniecznym, ale nie dostatecznym, podzielności a|b. Jedynymi elementami nierozkladalnymi są 2 oraz 3. Nie są one pierwsze, gdyż 2 jest "dzielnikiem" 3+3, ale n nie jest "dzielnikiem" liczby 3 (rozkład 3 = 1+2 jest nielegalny). Podobnie 3 jest "dzielnikiem" 2+4, ale nie jest dzielnikiem ani 2 ani 4. Przy okazji widać, że 6 rozkłada się na więcej niż jeden sposób na czynniki nierozkładalne:
-
- 6 = 2+2+2 = 3+3
Pierwszy przykład w tymże dydaktycznym duchu, choć nie ten, podał Dawid Hilbert.
[edytuj] Jednoznaczność rozkładu na iloczyn elementów pierwszych
Istnienie rozkładu elementów, powiedzmy wszystkich (w danym monoidzie), na czynniki pierwsze jest trudnym problemem w przypadku monoidów multiplikatywnych pierścieni liczb całkowitych ciał liczb algebraicznych, i różnie z tym istnieniem rozkładów bywa. Natomiast jednoznaczność jest jasna:
Twierdzenie Niech wszystkie czynniki w równości:
-
- p 1 · ... · p k = q 1 · ... · q n
będą pierwsze. Wtedy k = n, oraz istnieje permutacja π liczb 1 ... n, wraz z jednościami u 1 ... u n takimi, że:
-
-
-
- q j = u j · p π(j)
-
-
dla j = 1 ... n.
Przykład z poprzedniego fragmentu, monoidu addytywnego liczb całkowitych, nieujemnych, z pominiętą liczbą 1, pokazał, że istnienie rozkładu na "czynniki" (składniki – w języku addytywnym) nierozkładalne każdego elementu monoidu nie gwarantuje istnienia rozkładu na "czynniki" (tu: składniki) proste.
[edytuj] Pierścienie przemienne
Niech R := (R + Neg 0 · 1) oznacza pierścień przemienny z 1. Wtedy
-
-
-
- M(R) := (R · 1)
-
-
jest monoidem przemiennym. Pojęcia: podzielności, dzielnika, jedności, elementu złożonego, nierozkładalnego i pierwszego dla pierścienia R definiuje się jako te same pojecia dla monoidu M(R).
Tak więc następujące własności pierścienia R są równoważne:
- R jest dziedziną całkowitości;
- 0 jest elementem pierwszym;
- (0) jest ideałem pierwszym.
[edytuj] Pierścień liczb całkowitych
W pierścieniu liczb całkowitych dwie liczby są (multiplikatywnie) odwracalne: 1 i -1, i żadna inna. Wszystkie inne są nieodwracalne.