Wojna cesarstwa wschodniorzymskiego z Wandalami
Z Wikipedii
Wojna cesarstwa wschodniorzymskiego z Wandalami
W roku 527 na tronie cesarstwa wschodniorzymskiego zasiadł Justynian. Po stłumieniu powstania Hypatiosa i zdobyciu hipodromu, gdzie zginęło 30 000 ludzi, cesarz przystapił do realizacji swych ambitnych planów wojennych.
W roku 533 wysłał przeciwko żyjącym na terenach dzisiejszej Tunezji germańskim Wandalom armię pod dowództwem Belizariusza.
Do roku 530 na terenach tych, jako namiestnik cesarski opiekujący się ludnością rzymską, rządził Hilderyk. Został on jednak obalony przez wrogiego Bizantyjczykom krewniaka Gelimera. Stało się to głównym powodem interwencji Justyniana.
Armia cesarska liczyła 16 000 ludzi oraz 90 okrętów wojennych. Wojska Wandalów, mimo że dużo liczniejsze, wyraźnie ustępowały wojskom Belizariusza pod względem uzbrojenia i, przede wszystkim, wyszkolenia.
W bitwie pod Ad Decimum Belizariusz zniszczył armię Wandalów. Druga bitwa, która rozegrała się pod Trikamarum doprowadziła do likwidacji ich państwa. Pokonany Gelimer uciekł na pustynię, ale został wydany Belizeriuszowi przez Berberów. Otrzymał majątek w Galacji, gdzie spędził resztę swojego życia.
Po pokonaniu Wandalów Justynian uregulował administarcję w odzyskanych prowincjach afrykańskich.
