Wojna przeciwko Gallusowi

Z Wikipedii

Wojna przeciwko Gallusowi (351-352), było to żydowskie powstanie przeciwko Cesarstwu rzymskiemu wymierzone przeciwko panowaniu Konstancjusza Gallusa, szwagra Konstancjusza II. Gallus był pod jego panowaniem Cezarem Wschodu. Rebelia został bezwzględnie stłumiony przez jego generała, Ursicinusa.

[edytuj] Tło wydarzeń

Żydowska społeczność Palestyny była ciężko uciskana przez Gallusa, który prowadził surową i okrutną politykę. To rozwścieczyło lokalną społeczność żydowską.

[edytuj] Rewolta

Przywódcą Żydów w ich walce z Rzymianami był Patricius (wg. greckich źródeł), znany także jako Natrona (wg. żydowskich źródeł). Drugie imię ma mesjanistyczne znaczenie i nie jest indywidualne. Z fragmentu Midraszu odnoszącym się do tych wydarzeń, jest napisane że Nehemiah b. Ḥushiel (znów mesjanistyczne imię) zmarł przed bramami Jerozolimy w wojnie przeciwko Konstantynopolowi (czyli Cesarstwu bizantyjskiemu), stąd można wyciągnąć wnioski że Patricius został zabity w walce; ale cała sprawa nie została jeszcze wyjaśniona.

Rebelia rozpoczęła się w Seforis, gdzie Żydzi zdołali przejąć kontrolę. Wtedy rozszerzyło się na Tyberiadę i Lydda. W Galilei powstańcy żydowscy wymordowali w nocy rzymską załogę pewnego miasteczka i okrzyknęli tam swego króla.

[edytuj] Rzymska reakcja

Rzymski generał Ursicinus odpowiedział szybko i gorliwie. Wiele z buntujących się miast i innych sąsiednich miast zostały spalone i wyrżnęło w pień tysiące ich mieszkańców, nie oszczędzając nawet dzieci. W samej Seforis powstanie zostało stłumione, ale miasto nie zostało zniszczone. Jednakże, w 363 trzęsienie ziemi zniszczyło miasto, które było potem odbudowane, ale uszkodzenia są nadal widoczne w wykopaliskach archeologicznych.

[edytuj] Konsekwencje

Po tym zdarzeniu, Galilea była permanentnie okupowana przez rzymski garnizon. Ponieważ centra Talmudu w miastach zostały tym doświadczone, żydowska nauka w ziemi Izraela została osłabiona.