Zabytki San Marino
Z Wikipedii
San Marino posiada liczne zabytki, którymi jest w stanie się poszczycić. Zachowały się tutaj średniowieczne domy, place i fortyfikacje. Gród otaczały mury obronne z licznymi bramami i basztami. Powyżej grodu, na trzech wierzchołkach góry Titano zbudowano obronne zamki połączone murami.
Spis treści |
[edytuj] Twierdza La Rocca o Guaita
Niewątpliwie na uwagę zasługuje twierdza La Rocca o Guaita, która została zbudowana już w XI w., a swój obecny kształt uzyskała po przebudowach z XV w. Nad twierdzą niepodzielnie góruje wieża o planie wydłużonego pięcioboku, która została zbudowana bezpośrednio na skale (bez fundamentów). Oprócz zachowanej w dobrym stanie wieży i murów obronnych, tuż przy bramie wejściowej znajduje się niewielka kapliczka. Z wieży widoczne są pięcioboczne wieże dwóch pozostałych fortyfikacji, które zbudowano w XIII w.: La Cesta o Fratta oraz Montale. W środkowej, La Cesta o Fratta mieści się Muzeum Starej Broni.
[edytuj] Katedra
Innym obiektem zasługującym na uznanie jest katedra poświęcona pamięci świętego Marino, która została zaprojektowana przez Antonio Serra, bolońskiego architekta w 1826. Stanęła w 1855 w miejscu jednego z pierwszych kościołów zbudowanych w okresie przedromańskim. Obiekt ten jest trójnawowy w stylu klasycystycznym z fasadą ozdobioną kolumnami korynckimi
We wnętrzu katedry, po lewej stronie, w niszy w pobliżu prezbiterium stoi podwójny fotel Kapitanów – Regentów. Po prawej stronie w srebrnej urnie znajdują się prochy św. Marino. Stojąc na placu przed katedrą, w głębi po jej prawej stronie widać masywną sylwetkę romańskiej dzwonnicy pochodzącej z 600 r. Obok niej znajduje się niewielki, szesnastowieczny kościół pod wezwaniem św. Piotra, przebudowany ok. 1826 r. W absydzie kościoła znajdują się dwa wgłębienia. Zgodnie z tradycyjnym przekazem jest to miejsce, w którym sypiali św. Marino i św. Leon.
[edytuj] Ratusz
Przy Piazza della Libertà mieści się ratusz Palazzo Pubblico, siedziba rządu republiki. Ratusz został zbudowany w stylu gotyckim pod koniec XIV w. w miejscu wcześniejszego domu rajców (Domus Comunis Magna). W latach późniejszych był wielokrotnie przebudowywany i naprawiany. Po koniec XIX w. został odtworzony najprawdopodobniej zgodnie z swoim pierwotnym wyglądem według projektu rzymskiego architekta Francesco Azzurri. Wejście do budynku umieszczone jest w podcieniach zamkniętych trójprzęsłową arkadą Wewnątrz znajduje się 60-osobowa Wielka Sala Rad, Sala Zgromadzeń i Sala Głosowań.
Fasada ratusza miejskiego została ozdobiona herbami dziewięciu Zamków wchodzących w skład republiki. Nad środkowym łukiem arkady znajduje się kartusz z herbem republiki. Na wysokości półpiętra, w prawym narożniku budynku, umieszczona jest brązowa statuetka przedstawiająca św. Marino. Nad ratuszem góruje z lewej strony wieża zegarowa. Nad tarczą zegara umieszczono mozaikę przedstawiającą postacie: św. Marino, św. Leon i św. Agaty. Wieża i korpus ratusza zwieńczone są blankami.
[edytuj] Plac miejski (Palazzo del Governo)
Pod powierzchnią placu znajduje się średniowieczny kompleks cystern gromadzących wodę deszczową dla potrzeb miasta.
[edytuj] Inne zabytki i atrakcje turystyczne
- Pomnik na placu – Statua Wolności.
- Palazzo Valloni (dziś Muzeum i galeria malarstwa)
- Muzeum figur woskowych przy Via Lapicidi Marini 17
- Muzeum Filatelistyczne przy Pizza Belzotti w Borgomaggiore
- Kościół Giovanniego Michelucciego
- Kościół S. Francisco z 1361 r.
- Twierdza "Guaita" z XI w.
- Twierdza "Fratta" z XIII w
- Twierdza Montale z XIII w.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Biografia
- Włochy Północne, wyd. Pascal 2001
- Knaurs Kulturführer in Farbe Italien, Zürich 1985.
