Zjawisko Faradaya
Z Wikipedii
Zjawisko Faradaya (zjawisko magnetooptyczne) – polega na obrocie (o pewien kąt) płaszczyzny polaryzacji światła spolaryzowanego liniowo w czasie przechodzenia światła przez ośrodek w którym istnieje pole magnetyczne.
Zjawisko zostało odkryte przez Michaela Faradaya w 1845 r., było pierwszym eksperymentem ujawniającym związek światła z magnetyzmem.
Wzór na kąt skręcenia:
gdzie
- β - kąt skręcenia (w radianach)
- B - indukcja magnetyczna w kierunku propagacji światła (w teslach)
- d - długość na jakiej światło oddziałuje z polem magnetycznym(w metrach)
- - stała wyznaczana empiryczne zależna od długości fali, materiału i temperatury.
[edytuj] Zobacz też:
optyka, elektromagnetyzm, ferromagnetyzm, magnetyczny dichroizm kołowy.