Związek Północnoniemiecki

Z Wikipedii

Norddeutscher Bund
Związek Północnoniemiecki

1866-1871


Flaga Związku Północnoniemieckiego	Godło Związku Północnoniemieckiego

Konstytucja

Verfassung des Norddeutschen Bundes

monarchia konstytucyjna

Ostatnia głowa państwa

cesarz niemiecki i król Prus (ostatni) Wilhelm I Hohenzollern

Data powstania

16 kwietnia 1866

Data likwidacji

18 stycznia 1871

Strefa czasowa

UTC +1

Sztandar wojenny Związku Północnoniemieckiego, 1861-1871

Związek Północnoniemiecki – związek państw utworzony przez Prusy w 1866, po wojnie austriacko-pruskiej i rozwiązaniu Związku Niemieckiego. Na początku był to związek wojskowy a od 1. lipca 1867 państwo federalne.

Do Związku Północnoniemieckiego weszły 22 państwa niemieckie położone na północ od linii Menu oraz Wielkie Księstwo Poznańskie, jako część Prus. Do Związku nie weszła Austria, Bawaria, Wirtembergia, Badenia, Luksemburg, Liechtenstein i część Hesji

W 1867 roku Reichstag uchwalił nową konstytucję opracowaną przez Ottona Bismarcka (kanclerza Związku), była ona wstępem do zjednoczenia Niemiec pod egidą Prus. Związek istniał do 1871.

Przewodniczącym Związku Północno-Niemieckiego był król Prus. Kolegialnymi organami Związku były Sejm Rzeszy (Reichstag) i Rada Związku (Bundesrat). Sejm realizował kompetencje ustawodawcze i ratyfikował umowy międzynarodowe. Większość ustaw uchwalanych przez Reichstag musiała być zatwierdzana przez Radę. Rada posiadała także uprawnienia administracyjne i pełniła funkcję sądu rozjemczego między członkami federacji. Rada Związku realizowała uprawnienia przy pomocy wydziałów. Powoływała także Prezydium Rady, do którego należała władza wykonawcza. Na czele Prezydium stał kanclerz (pierwszym był Otto von Bismarck).