Zygfryd Szołtysik
Z Wikipedii
 Zygfryd Szołtysik |
||
| Imię i nazwisko | Zygfryd Ludwik Szołtysik | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 października 1942 Sucha Góra, Polska |
|
| Pseudonim | "Zyga", "Mały" | |
| Pozycja | napastnik, pomocnik | |
| Wzrost | 162 cm | |
| Waga | 60 kg | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1956-1961 1962-1974 1974-1975 1975-1978 1978 1978-1984 1986-1987 1987-1990 |
Zryw Chorzów Górnik Zabrze US Valenciennes Górnik Zabrze Falcons Toronto Concordia Knurów Eintracht Hamm SVA Bockum Hovel |
309 (80) 86 (11) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1963-1972 | Reprezentacja Polski | 46 (10) |
Zygfryd Ludwik Szołtysik (ur. 24 października 1942 w Suchej Górze koło Radzionkowa), polski piłkarz, reprezentant Polski, mistrz olimpijski 1972. Na boisku nosił przydomki "Zyga" lub "Mały" (ze względu na drobną posturę – 162 cm, waga ok. 60 kg).
Karierę piłkarską rozpoczął w Zrywie Chorzów. Od 1962 bronił barw Górnika Zabrze, stając się jedną z legend klubu. Występował w Górniku przez 16 sezonów (do 1978, z przerwą 1975-1976 na grę we francuskim Valenciennes FC), zaliczając łącznie 395 spotkań ligowych (we wszystkich meczach oficjalnych Górnika – także w pucharach krajowych i europejskich – przekroczył 500). Jego udziałem stały się ówczesne sukcesy klubu – siedem tytułów mistrza Polski (1963-1967, 1971, 1972), sześć Pucharów Polski (1965, 1968-1972), finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1970. Zdobył łącznie 124 bramki jako piłkarz Górnika, w tym 91 w ekstraklasie.
Miał także bogatą karierę reprezentacyjną. Występował w kadrze w wielu kategoriach wiekowych (zdobył m.in. wicemistrzostwo Europy juniorów 1961). W reprezentacji seniorskiej zadebiutował 4 września 1963 w Szczecinie, już w pierwszym meczu strzelając Norwegom dwie bramki. Rozegrał w sumie 46 spotkań oficjalnych (a także 6 nieoficjalnych). Wraz z kadrą Kazimierza Górskiego zdobył złoty medal na olimpiadzie w Monachium w 1972, wkrótce potem kończąc reprezentacyjną karierę.
Na boisku grał jako pomocnik, rozgrywający, niekiedy napastnik. Wyróżniał się talentem i znakomitą techniką, stworzył silny duet boiskowy z Włodzimierzem Lubańskim. W 1969 został wyróżniony "Złotymi Butami" w plebiscycie redakcji katowickiego "Sportu", a redakcja Encyklopedii Piłkarskiej FUJI, dokonując w latach 90. klasyfikacji polskich piłkarzy w minionych dziesięcioleciach, przyznała mu tytuł "Piłkarza roku" za sezon 1971.
Po odejściu z Górnika w 1978 przez krótki czas występował w Kanadzie (Toronto Falcons), następnie (1978-1984) w Concordii Knurów. W 1984 wyjechał do Niemiec, gdzie występował jeszcze do 1990 w zespołach niższych lig Eintracht Hamm i SVA Bockum Hoevel. W lidze niemieckiej próbował także występów jego syn Dariusz.
Z wykształcenia technik górniczy, w 1981 otrzymał dyplom trenera piłki nożnej II klasy.
Reprezentacja Polski:
Legenda – imię i nazwisko / ilość strzelonych bramek / ilość meczów, w których zawodnik strzelał bramki / ilość rozegranych meczów ogółem.
Zygfryd Szołtysik – 10 / 9 / 46
T – 7/6; IO – 1/1; EME – 2/2
- 1963-09-04 Szczecin Polska – Norwegia 9:0 (3:0) – T 2
- 1964-05-10 Kraków Polska – Irlandia 3:1 (1:1) – T
- 1967-05-21 Chorzów Polska – Belgia 3:1 (2:0) – EME
- 1970-05-06 Poznań Polska – Irlandia 2:1 (2:0) – T
- 1970-07-22 Szczecin Polska – Irak 2:0 (0:0) – T
- 1970-09-23 Dublin Irlandia – Polska 0:2 (0:2) – T
- 1970-10-14 Chorzów Polska – Albania 3:0 (1:0) – EME
- 1971-05-05 Lozanna Szwajcaria – Polska 2:4 (1:1) – T
- 1972-09-05 Augsburg Polska – ZSRR 2:1 (0:1) – IO
Źródła:
- Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek, Górnik Zabrze. 50 lat prawdziwej historii (1948-1998), Katowice 1998 (6. część cyklu "Kolekcja klubów")
