ประเทศซามัว

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


ธงชาติ	ตราประจำชาติ

คำขวัญ: Faavae i le Atua Samoa (ซามัวสถาปนาด้วยพระเจ้า)

เพลงชาติ: The Banner of Freedom

เมืองหลวง อาปีอา
13°35′ S 172°20′ W

เมืองใหญ่สุด อาปีอา

ภาษาราชการ ภาษาซามัวและภาษาอังกฤษ

รัฐบาล ราชาธิปไตย

ประมุขแห่งรัฐ
นายกรัฐมนตรี มาลีเอตัว ตานุมาฟิลิที่ 2
ตุยลาเอฟา ไซเลเล มาลีเอเลกาโออิ

รัฐราชาธิปไตย
ประกาศเอกราช จาก นิวซีแลนด์
1 มกราคม พ.ศ. 2505

เนื้อที่
- ทั้งหมด

- พื้นน้ำ (%) 2944 กม.² (อันดับที่ 165)
ไมล์²
0.3

ประชากร
• 2547 ประมาณ
•
• ความหนาแน่น 177,714 (อันดับที่ 174)

60/กม² (อันดับที่ )
/ไมล์²

GDP (PPP)
• รวม
• ต่อประชากร 2545 ค่าประมาณ
1 พันล้าน (อันดับที่ 193)
6344 (อันดับที่ 94)

HDI (2545) 0.776 (อันดับที่ 74) – ปานกลาง

สกุลเงิน ตาลา (WST)

เขตเวลา
• ฤดูร้อน (DST) (UTC-11)
(UTC-11)

รหัสอินเทอร์เน็ต .ws

รหัสโทรศัพท์ +685

รัฐเอกราชซามัว (Independent State of Samoa) หรือ ซามัว เป็นประเทศที่ประกอบด้วยหมู่เกาะอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตอนใต้ ชื่อในอดีต คือ เยอรมันซามัว ระหว่างปี พ.ศ. 2443 ถึง พ.ศ. 2457 และซามัวตะวันตก ระหว่างปี พ.ศ. 2457 ถึง พ.ศ. 2540

[แก้] ประวัติศาสตร์

ซามัวเป็นดินแดนที่เป็นที่ตั้งหนึ่งในจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ของชาวโพลินีเซีย สามารถขยายอาณาเขตยึดประเทศเพื่อนบ้านข้างเคียงได้ จนกระทั่งมีการเข้ามาของชาวยุโรปทำให้ประชากรส่วนใหญ่เปลี่ยนมานับถือศาสนาคริสต์ จนกระทั่ง จักรวรรดิตูอิตองกา ได้เข้ามายึดดินแดน ส่งผลให้ซามัวกลายเป็นเมืองขึ้นของตองกา ในระยะต่อมาอีก 500 ปี ซามัวได้ประกาศเอกราชและปกครองตนเองเรื่อยมา ต่อมาประเทศอังกฤษได้ยึดซามัว ในเวลาต่อมาเกิดข้อพิพาทระหว่างสหรัฐ เยอรมันและอังกฤษ ยังผลให้ประเทศเยอรมนีได้ครอบครองส่วนที่เป็นประเทศซามัวในปัจุบัน ส่วนสหรัฐอเมริกาได้ครอบครองส่วนที่เป็นอเมริกันซามัวในปัจจุบัน สำหรับประเทศอังกฤษก็ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียในซามัวอีกแล้ว ในระยะต่อมาในสงครามโลกครั้งที่ 2 ซามัวถูกโอนให้มาขึ้นกับประเทศนิวซีแลนด์ จนประกาศเอกราชในปี พ.ศ. 2505 นับเป็นประเทศแรกในแปซิฟิกใต้ที่ได้รับเอกราช

[แก้] การเมือง

ระบบรัฐสภา สภาเดี่ยว ประกอบด้วยสมาชิก 49 คน โดย 47 คน มาจากการเลือกตั้ง และผู้แทน 2 คนที่ได้รับการแต่งตั้งจากเผ่ามาไต (Matai) วาระดำรงตำแหน่ง 5 ปี ประมุขรัฐ มาลีเอตัว ตานุมาฟิลิที่ 2ได้รับการแต่งตั้งเมื่อปี 2505 (ค.ศ. 1962) จากการสืบตระกูลและจะดำรงตำแหน่งประมุขตลอดชีพ อย่างไรก็ตาม ผู้สืบทอดตำแหน่งคนต่อไปจะมาจากการเลือกตั้งและจะดำรงตำแหน่งในวาระ 5 ปี ซามัวเป็นประเทศที่มีเสถียรภาพทางการเมืองมากที่สุดในแปซิฟิกใต้

[แก้] การแบ่งเขตการปกครอง

ซามัวแบ่งการปกครองเป็น 11 เขตคือ:

อาอานา (A'ana)
ไอกาอิเลไต (Aiga-i-le-Tai)
อาตูอา (Atua)
ฟาอะซาเลเลอากา (Fa'asaleleaga)
กากาเอเมากา (Gaga'emauga)
กาไกโฟเมากา (Gagaifomauga)
ปาเลาลี (Palauli)
ซาตูปาอิเตอา (Satupa'itea)
ตัวมาซากา (Tuamasaga)
วาอาโอโฟโนตี (Va'a-o-Fonoti)
ไวซิกาโน (Vaisigano)

[แก้] ภูมิศาสตร์

ซามัวตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของอเมริกันซามัว ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของตองกาและฟิจิ มีป่าไม้ค่อนข้างหนาแน่น ประชากรส่วนใหญ่มีเชื้อสายโพลินีเชีย และบางส่วนเป็นเยอรมันและจีน ชาวซามัวจำนวนมากอพยพไปตั้งถิ่นฐานในต่างประเทศ โดยคาดว่ามีชาวซามัวในนิวซีแลนด์ประมาณ 120,000 คน และในออสเตรเลียประมาณ 40,000 คน

[แก้] เศรษฐกิจ

ซามัวเป็นหนึ่งในประเทศมีการพัฒนาทางเศรษฐกิจเร็วที่สุดในแปซิฟิก โดยมีการท่องเที่ยวและการประมงเป็นปัจจัยสำคัญ อย่างไรก็ตาม ชาวซามัวส่วนใหญ่ยังคงประกอบอาชีพเกษตรกรรมเพื่อการยังชีพ พืชที่สำคัญคือ มะพร้าว สาเก กล้วย โกโก้ และเผือก ทั้งนี้ ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ภาคประมงของซามัวเติบโตอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นสินค้าที่สร้างรายได้สูงสุดให้กับประเทศ นอกจากนี้ ซามัวยังมีรายได้จากแรงงานที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศ โดยเฉพาะจากนิวซีแลนด์ อเมริกันซามัว ออสเตรเลีย และสหรัฐอเมริกา

[แก้] ประชากร

ประชากรในซามัวนั้นประกอบด้วยชาวซามัวร้อยละ 92.6 (โพลินีเซียน) ยูโรนีเซียน (ยุโรป-โพลินีเซียน) ร้อยละ 7 และชาวยุโรปร้อยละ 0.4

[แก้] วัฒนธรรม

ชาวซามัวมีความยิ่งใหญ่มากในอดีต มีวัฒนธรรมซึ่งโดดเด่นมากในกลุ่มชาติพันธุ์โพลินีเซียน มีทั้งภาษา การเต้นรำและการแต่งกายดั้งเดิม

ประเทศ และ ดินแดน ใน เขตโอเชียเนีย
	ออสเตรเลีย	ออสเตรเลีย · เกาะนอร์ฟอล์ก
	เมลานีเซีย	ติมอร์ตะวันออก · ฟิจิ · หมู่เกาะโมลุกกะ และ นิวกินีตะวันตก (อินโดนีเซีย) · นิวแคลิโดเนีย · ปาปัวนิวกินี · หมู่เกาะโซโลมอน · วานูอาตู
	ไมโครนีเซีย	กวม · คิริบาส · หมู่เกาะมาร์แชลล์ · หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา · สหพันธรัฐไมโครนีเซีย · นาอูรู · ปาเลา
	โพลินีเซีย	อเมริกันซามัว · หมู่เกาะคุก · เฟรนช์โปลินีเซีย · ฮาวาย · นิวซีแลนด์ · นีอูเอ · หมู่เกาะพิตแคร์น · ซามัว · โตเกเลา · ตองกา · ตูวาลู · วาลลิสและฟุตูนา