จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เมื่ออาณาจักรฟูนันล่มสลายไปในพุทธศตรววรษที่ 11 แล้วนั้น ได้มีการก่อตั้ง อาณาจักรศรีวิชัย ขึ้น ราชวงศ์ไศเลนทร์ มีอำนาจครอบครองอาณาจักรศรีวิชัย ซึ่งมีอาณาเขตครอบคลุมมลายู เกาะชวา เกาะสุมาตรา ช่องแคบมะละกา ช่องแคบซุนดา และบริเวณภาคใต้ของไทย ทำให้ศรีวิชัยสามารถควบคุมเส้นทางค้าขายระหว่างจีนกับอินเดีย รวมทั้งอาหรับ เปอร์เซีย และยุโรปใต้ อาณาจักรศรีวิชัยมีอาณาเขตตั้งแต่เมืองปาเลมบังในเกาะสุมาราของอินโดนีเซียขึ้นมาจนถึงบริเวณแหลมโพธิ์ อำเภอไชยา สุราษฎร์ธานี และ นครศรีธรรมราช มีการพบศิลาจารึกภาษมลายูโบราณเกี่ยวกับอาณาจักรศรีวิชัยนี้ ที่สุมาตราและที่วัดเสมาเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราชพบศิลาจารึกภาษาสันสกฤต เมืองไชยาสมัยศรีวิชัยเป็นเมืองท่าค้าพริก ดีปลีและพริกไทยเม็ด โดยมีต้นหมากและต้นมะพร้าวจำนวนมาก พุทธศาสนาแบบมหายานเจริญรุ่งเรืองในอาณาจักรศรีวิชัย หลวงจีน อีจิ้ง เคยเดินทางจากเมืองกวางตุ้งประเทศจีนโดยเรือของพวกอาหรับ ผ่านฟูนันมาพักที่อาณาจักรศรีวิชัยในเดือน 11 พ.ศ. 1214 เป็นเวลา 2 เดือน ก่อนที่จะเดินทางต่อผ่านเมืองไทรบุรี ผ่านหมู่เกาะคนเปลือยนิโคบาร์ ถึงเมืองท่า ตามพรลิงค์ที่อินเดีย เพื่อสิบทอดพระพุทธศาสนา หลวงจีนอี้จิงบันทึกไว้ว่า ประชาชนทางแหลมมลายูเดิมส่วนใหญ่นับถือพระพุทธศาสนา แต่ก็ได้ติดต่อกับพ่อค้าอาหรับมุสลิม ที่เดินทางผ่านเพื่อไปยังประเทศจีน ดังนั้นในเวลาต่อมาศาสนาอิสลามจึงได้เผยแพร่ไปยังมะละกา กลันตัน ตรังกานู ปาหงะ และ ปัตตานี จนกลายเป็นรัฐอิสลามไป ต่อมาใน พ.ศ. 1568 อาณาจักรศรีวิชัยได้ตกอยู่ใต้อำนาจและกลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรมัชปาหิตของชวาใน พ.ศ. 1940
[แก้] ดูเพิ่ม
ข้อมูลเกี่ยวกับ อาณาจักรศรีวิชัย ในภาษาอื่น สามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ๆ ด้านซ้ายมือ
