Motî:sigoter
Èn årtike di Wikipedia.
sigoter u esgoter / sgoter (codjowaedje)
I. [v.c.] fé goter l' aiwe (djus d' ene sacwè). I fåt cure les betes dins del bolante aiwe, pu les sgoter, leyî rafroedi et presser po rsaetchî l' aiwe (C. Massaux). >> leye sigoter les clotches: dijheye a ene sakî ki s' aprestêye po ndaler a messe å prumi côp del clotche di l' eglijhe. >> leyîz sgoter l' makêye: prindoz pacyince, leyîz ene miete passer l' tins. Franwal: ahåyant po: "laisser du temps au temps".
II. [v.s.c.] passer doûçmint tot cåzant do tins. Les djoûs sgotnut onk après l' ôte (C. Denis). F. s'égrener.
| sigotoe u esgotoe / sgotoe [o.n.]
1. usteye di manaedje, la k' on leye sigoter les schieles. So li ptite tåve, li sgotoe po fé l' bagaedje (Joseph Houziaux). On dit eto: digotoe. F. égouttoir.
2. dresse ås axhletes, ki l' pus basse sieve a leyî sgoter les schieles. On dit eto: schielî, schieloe, dressoe. F. vaisselier.
3. (mot d' éndjolisse) programe d' ene emilreye, d' èn evoyeu d' waibe-pådjes, ki n' leye nén passer tot çou k' arive. On dit eto: passete. F. filtre, logiciel de filtration.
Disfondowes: s(i)gotwè, è)sgotwè, s(i)goteu, s(u)goteu, s(u)gouteu, s(u)goutoû, s(u)gotoû, s(i)goutwè, (è)sgoutwè, (è)sgoutwêr, s(u)goutwâr; Pc ègoutwa; Gm ègoutwar; miersipepieuzmint el mape A.L.W. 4.52 ey el notûle 4.106.
