نوح
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نوح (به عبری: נוֹחַ) یکی از افراد نام برده در داستان‌های انجیل و قرآن است.
داستان زندگی او در بخش آفرینش کتاب انجیل و همچنین در قرآن آمده‌است.
مسلمانان به او لقب «حضرت» می‌دهند و او را اولین پیامبر اولاالعزم می‌نامند.همچنین نسل انسان‌های جهان را از سه فرزند او سام،حام و یافث می‌دانند.
[ویرایش] روایت قرآن
به روایت قران وی ۹۰۰ سال پیامبری کرد ولی نتوانست دین و جامعه‌ای تشکیل دهد. این عدم تشکیل حکومت دینی و جامعه دینی به سبب عدم موافقت و همراهی مردم زمانش بود. در آن زمان وی مردم را از عذاب خداوند بیم داد ولی هیچکس به جز عده‌ای از پیروانش حرف او را باور نداشتند و همه غرق در مادیات و لذات دنیوی بودند. از اینرو او به دستور خداوند و با همراهی پیروانش کشتی بزرگ و چند طبقه‌ای ساخت و از هر حیوان یک جفت نر و ماده به داخل کشتی آورد. وعدهٔ الهی تحقق یافت و باران تندی بارید و چنان سیلی شد که زمین را آب فراگرفت و همه مردمان بیرون از کشتی در آب غرق شدند و نوح و یارانش در کشتی در امان بودند. لازم به ذکر است که در این داستان کنعان فرزند نوح هم از جمله انسان‌های بد بود و حتی تا آخرین لحظات و قبل از غرق شدن در دریا و زیر آب هم حاضر به موافقت با پدر نشد و سرانجام با عذاب الهی هلاک گردید.
