کارد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
کارد یا چاقو شیئی تیز است که برای بریدن بکار می‌رود. رایج‌ترین طرح برای یک کارد به شکل یک تیغه تیز فلزی است که به‌وسیله یک زبانه به یک دسته پیوسته شده است. از کاردها از دوران نوسنگی تاکنون چونان ابزار یا جنگ افزار بهره گیری شده است. از کاردهای نخستین ابزارهای دیگری مانند ساطور، خنجر و شمشیر مشتق شده اند. کاردها یا چاقوهای گوناگونی وجود دارند که برای کارکردهای گوناگون بکار میروند مانند:
چاقوی میوه خوری، غذاخوری، حکاکی، گل کنی، دالبر زنی، توپی کن، ضامن دار و جز اینها.
ابزاری که برای تیز کردن لبه چاقو بکار می‌رود، چاقوتیزکن نام دارد.
