დ'ალამბერი, ჟან ლერონ
ვიკიპედიიდან
ჟან ლერონ დ'ალამბერი (* 16 ნოემბერი, 1717, პარიზი ― † 29 ოქტომბერი, 1783, პარიზი), ფრანგი მათემატიკოსი და ფილოსოფოსი, ენციკლოპედისტი, პარიზის (1754) და მრავალი სხვა მეცნიერებათა აკადემიის წევრი.
1751–1757 წლებში დენი დიდროსთან ერთად მუშაობდა "მეცნიერებათა, ხელოვნებათა და ხელობათა ენციკლოპედიის" შექმნაზე. დ'ალამბერმა პირველმა ჩამოაყალიბა (1743) ნებისმიერი მატერიალური სისტემის მოძრაობის დიფერენციალური განტოლებათა შედგენის ზოგადი წესები, რითაც დინამიკური ამოცანები სტატიკურ ამოცანებზე დაიყვანა (დ'ალამბერის პრინციპი). დიფერენციალურ განტოლებათა თეორიაში მისმა და შემდგომ ლეონარდ ეილერისა და დ. ბერნულის თეორიებმა საფუძველი ჩაუყარეს მათემატიკურ ფიზიკას. დ'ალამბერის და ლეონარდ ეილერის შრომებში გვხვდება განტოლებები, რომლებიც ამჟამად კოში–რიმანის განტოლებების სახელს ატარებს. მწკრივთა თეორიაში კარგად არის ცნობილი მწკრივის კრებადობის დ'ალამბერის პირობა. ალგებრაში მას ეკუთვნის ალგებრის ძირითადი თეორემის პირველი (არა სავსებით მკაცრი) დამტკიცება. დ'ალამბერმა დაამკვიდრა პლანეტების მოძრაობის შეშფოთების თეორია.
დ'ალამბერმა ფრანგული ენციკლოპედიისათვის დაწერილ შესავალ წერილში "ნარკვევი მეცნიერებათა წარმოშობასა და განვითარებაზე" (1751) მეცნიერებათა კლასიფიკაციასთან ერთად, ფრენსის ბეკონის გავლენით, მოგვცა შემეცნების ისტორიული განვიტარების ძირითადი ასპექტების მეცნიერული ანალიზი. საყურადღებოა მისი "ფილოსოფიის ელემენტები" (1759), სადაც ჯონ ლოკის ფილოსოფიური სენსუალიზმის მიმდევარი ჩანს. სკეპტიციზმით იყო გამსჭვალული დ'ალამბერის დეისტური შეხედულებანი, იგი გამოდიოდა ღმერთის არსებობის ანტიკლერიკალური კრიტიკით და, ამასთანავე, თავისებურ სუბსტანციად მიაჩნდა იგი, რის გამოც თანმიმდევრული ათეიზმის დონემდე ვერ ამაღლდა. დეისტური ფილოსოფიური სენსუალიზმისათვის დამახასიათებელი იყო არამატერიალური ტენდენციები, რომელთა კრიტიკა ჯერ კიდევ დენი დიდროს ეკუთვნის ნაშრომში "დ'ალამბერისა და დიდროს საუბარი" (1769). საყურადღებო გამოკვლევები ჰქონდა დ'ალამბერს მუსიკის თეორიაში და ესთეტიკაში.
 |
ეს დაუსრულებელი სტატიაა პიროვნების შესახებ. თქვენ შეგიძლიათ დაეხმაროთ ვიკიპედიას და შეავსოთ იგი. |
