Abdij van Fontenay

De Abdij van Fontenay in Bourgondië, in de gemeente Montbard, is een mooi staaltje van de 12e eeuwse cisterciënzerbouwkunst die een klooster of abdij voortbracht waar volledige afzondering mogelijk was door de architectuur en de ligging in een afgelegen en groene vallei. Deze abdij van de orde der cisterciënzers is vernoemd naar de fonteinen die haar tuinen versieren. In 1981 werd de abdij toegevoegd aan de lijst met werelderfgoed van UNESCO.

[bewerk] Stichting

De Abdij van Fontenay is gesticht door de heilige mysticus en monnik Bernard van Clairvaux in 1118. De abdij is gebouwd vanwege woningnood in de hermitage die de monniken aanvankelijk betrokken. Tot in de zestiende eeuw kende de abdij een grote bloei. Ze overleefde de Franse Revolutie vrij goed en werd in het begin van de twintigste eeuw in haar oude glorie hersteld.

[bewerk] Architectuur

Wat het meest opvalt is, na binnenkomst door het poortgebouw, de abdijkerk in Romaanse stijl uit de tijd van de stichter zelf, gebouwd dankzij de giften van de bisschop van Norwich die hier schuilde voor zijn belagers, en ingewijd in 1147 door paus Eugenius III. De indrukwekkende soberheid, die Bernardus sterk benadrukte in zijn aanscherping van de kloosterregel van Benedictus van Nursia, typeert de kerk. Zeker wanneer de zon op de witte muren weerkaatst, lijkt de kerk, ondanks de bescheiden afmetingen (66 meter lang en 30 meter breed), enorm groot en overdonderend. Het grondplan van de kerk volgt het vaste patroon van de cisterciënzerbouwkunst. Verder zijn er nog een slaapzaal (dormitorium) en een kloostergang bewaard gebleven.