Belt drive
Een Belt Drive (Nederlands tandriemaandrijving) is een aandrijfsysteem dat zowel in een motor als in de eindaandrijving wordt gebruikt.
Het bestaat uit twee poelie's met een buitenvertanding, waarover een riem met binnenvertanding ligt. De vertanding voorkomt het slippen van de riem.
[bewerk] in de motor: de distributieriem
In een motor wordt de belt drive gebruikt voor een "synchrone" aandrijving, d.w.z. een aandrijving met een vaste verhouding, die onder geen voorwaarde mag wijzigen. De aandrijving van de nokkenas is daar een voorbeeld van. Als de riem van een nokkenasaandrijving zou kunnen slippen zouden de kleppen niet op het juiste moment openen en in veel gevallen ook het ontstekingstijdstip wijzigen. Tandriemen vervangen hier de tandwiel aandrijving en de kettingaandrijving. Deze beide systemen vereisen een smeersysteem, waardoor ze ook in een speciaal afgesloten deel van de motor (het distributiecarter) moesten zitten. Voor nokkenasaandrijving waarbij grote krachten vrij komen, zoals bij vrachtauto's, worden nog wel tandwielen gebruikt. Distributieriemen moeten tijdig vervangen worden. Breuk van een riem zorgt ervoor dat de in- en uitlaatkleppen stil blijven staan, terwijl de krukas nog draait. De op- en neer gaande zuigers kunnen de kleppen dan raken waardoor grote motorschade kan ontstaan.
[bewerk] achter de motor: de aandrijfriem
In de eindaandrijving (van versnellingsbak naar achterwiel) van motorfietsen wordt soms een belt drive toegepast.
Hoewel het gebruik van een metalen ketting of een cardanas nog steeds algemener is wint de belt langzaam aan populariteit doordat de riem veel onderhoudsvriendelijker is dan een metalen ketting en tandwielen.
Deze vorm van aandrijving wordt gebruikt op enkele typen van de merken BMW, Kawasaki, Suzuki en Harley-Davidson.
Enkele merken, waaronder Ducati en Rotax, gebruiken een getande riem voor de aandrijving van de nokkenas.
De belt wordt ook wel jarretel genoemd.
