Fenolftaleïne
Fenolftaleïne | |
---|---|
|
|
|
|
Molecuulformule | C20H14O4 |
Smiles | |
IUPAC | |
Andere namen | agoral; 3,3-bis(4-hydroxyfenyl)-1-(3H)-isobenzofuranon; 3,3-bis(p-hydroxyfenyl)phthalide; chocolax; colax; correctol; darmol; dialose; doxidan; euchessina; femilax; koprol; laxin laxogen; prulet; purga; urgen; purgophen; trilax |
CAS-nummer | 77-09-8 |
EINECS-nummer | 201-004-7 |
EG-nummer | |
VN-nummer | |
Beschrijving | veelgebruikte zuur-baseindicator |
Vergelijkbaar met | |
|
|
Xn, schadelijk |
|
Carcinogeen | |
Hygroscopisch | |
Risico (R) en veiligheid (S) |
R-zinnen: R40 |
Omgang | |
Opslag | |
ADR-klasse | |
MAC-waarde | |
LD50 (ratten) | mg/kg |
LD50 (konijnen) | mg/kg |
MSDS-fiches | |
|
|
Aggregatietoestand | vast |
Kleur | wit |
Dichtheid | g/cm³ |
Molmassa | 318,31 g/mol |
Smeltpunt | 258-262 °C |
Kookpunt | °C |
Vlampunt | °C |
Zelfontbrandingstemperatuur | °C |
Dampdruk | Pa |
|
|
Oplosbaarheid in water | g/L |
Goed oplosbaar in | alcohol |
Slecht oplosbaar in | water |
Onoplosbaar in | |
Dipoolmoment | D |
Viscositeit | Pa·S |
Kristalstructuur | |
ΔfG |
kJ/mol |
ΔfG |
kJ/mol |
ΔfG |
kJ/mol |
ΔfH |
kJ/mol |
ΔfH |
kJ/mol |
ΔfH |
kJ/mol |
S |
J/mol·K |
S |
J/mol·K |
S |
J/mol·K |
C |
J/mol·K |
Evenwichtsconstanten | |
Klassieke analyse | |
Spectra | |
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaard omstandigheden gebruikt (298,15K of 25°C, 1 bar) |
Fenolftaleïne is een zuur-base indicator, die gebruikt wordt om bij een zuur-base titratie het equivalentiepunt te bepalen. Het omslagpunt van de indicator wordt als equivalentiepunt beschouwd. Als indicator wordt fenolftaleïne vooral gebruikt bij titraties van een zuur (in de erlenmeyer) met een base (in de buret). Er wordt dan getitreerd tot de eerste violette kleur.
Zoals veel indicatoren heeft een oplossing van deze stof bij lagere pH-waarden een andere kleur dan bij hogere: fenolftaleïne is bij een pH van 8,2 of lager kleurloos en bij een pH van 10,0 of hoger paarsrood. Echter, in een sterk basisch milieu (pH > 13,0) ontkleurt fenolftaleïne na korte tijd. De indicatoroplossing wordt bereid door 1 g op te lossen in ca 50 mL alcohol (ethanol), waarna het volume met demiwater op 100 mL gebracht wordt.
Omdat bij het omslagpunt van fenolftaleïne de oplossing al basisch is lost CO2 uit de lucht makkelijk op. De reactie CO2 + 2 OH - → CO32 - + H2O heeft tot gevolg dat de oplossing minder basisch wordt, en dus weer kleurloos. Als fenolftaleïne als indicator gebruikt wordt, geldt als equivalentiepunt: de net roze kleur moet minstens 30 seconden blijven bestaan.