Hammurabi
| Hammurabi | ||||||||
|
Hammurabi was koning van Babylon, 1792 - 1750 v. Chr..
In (ca.) 1763 v. Chr. versloeg hij Rim-Sin de laatste vorst van Larsa in Sumer en verenigde het land daarmee tot het Babylonische Rijk. Hij wordt waarschijnlijk als Amrafel in de bijbel genoemd. Hij is bekend om de codificering van de wet. Hoewel veel van zijn wetgeving terug gaat op eerdere Sumerische wetten (van Shulgi bijv.) is zijn versie in het algemeen gekenmerkt door grotere hardheid en strengheid.
De Wet of Codex van Hammurabi betreft een breed spectrum van onderwerpen zoals landbouw en veeteelt, diefstal, moord, doodslag, lijfelijk letsel, schade aan goederen huwelijksrechten, de positie van de vrouw en van het kind. Er waren 282 wetten geschreven op een stela van obsidiaan die bijna drie meter lang is. Deze stela werd in 1901 ontdekt en is nu tentoongesteld in het Louvre in Parijs. Deze wetten worden vaak aangehaald als een vroeg voorbeeld van wetten die onveranderlijk zijn, nl in steen geschreven, waarmee het element van koninklijke willekeur uitgesloten werd.
Een voorbeeld van de wet is deze: "Heeft een bouwmeester een huis gebouwd dat instort, en de bewoner wordt daarbij gedood, dan zal die bouwmeester gedood worden; wordt de zoon van de bewoner gedood, dan zal de zoon van de bouwmeester gedood worden."
Voor artsen die zich uit het priesterschap ontwikkelden, werden in deze Codex bedragen voor operatieve ingrepen vastgesteld. Voor een 'staaroperatie' werd b.v. een bedrag van 10 zilveren munten vastgesteld, een zeer hoog honorarium, 300 maal het dagloon van een geoefend handwerker. De oorzaak van ziekten werd meestal buiten het lichaam gezocht. Aan het bloed werd daarbij evenals bij alle levensfuncties, een bijzondere rol toegeschreven. Bekend waren: bepaalde dranken, mengsels, inwrijvingen, lavementen, baden, staar- en traanklieroperaties, behandelingen van beenbreuken en plomberen van het gebit.
zie ook: Koningen van Sumer
