Herbie Hancock
Herbert Jeffrey Hancock (Chicago, 12 april 1940) is een Amerikaans jazzpianist en -componist. Herbie Hancock wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke jazzmuzikanten van de tweede helft van de twintigste eeuw, een status vergelijkbaar met die van zijn mentor Miles Davis. In zijn muziek gebruikt hij ook elementen uit de funk, rock, blues, soul, gospel en klassieke muziek. Hij speelt zowel piano, keyboard als synthesizer.
Hancock leert piano spelen als hij zeven jaar oud is. Op zijn elfde speelt hij solo het eerste deel van een pianoconcerto van Mozart met de Chicago Symphony. Na gestudeerd te hebben aan Grinnell College wordt hij in 1961 uitgenodigd door Donald Byrd en niet veel later krijgt hij contract bij Blue Note Records.
Zijn eerste soloalbum, Takin' Off, komt uit in 1962. De verkoopcijfers van het album stijgen tot grote hoogten als datzelfde jaar Mongo Santamaria een eigen versie van Hancock's "Watermelon Man", afkomstig van dat album, uitbrengt en een grote hit wordt. Dit album brengt Hancock in de belangstelling bij Miles Davis. In 1963 wordt hij lid van Davis' band, waar hij zo'n vijf jaar blijft. Op aanraden van Davis gaat Hancock over op de Rhodes piano. Ook solo is hij succesvol. Hij componeert belangrijke jazznummers als "Maiden Voyage" en "Cantaloupe Island".
Hancock componeert de filmmuziek voor Michelangelo Antonioni's film Blow-Up, waarna hij vaker als filmcomponist gevraagd wordt. In 1969, nadat hij de groep van Miles Davis heeft verlaten, brengt hij een funkalbum uit, Fat Albert Rotunda, waarop de muziek staat die hij heeft gecomponeerd voor de televisieserie Fat Albert van Bill Cosby. Ook vormt hij dat jaar een sextet. Met dit sextet experimenteert Hancock met synthesizers en elektronische muziek. Gedurende deze tijd werkt hij soms onder de naam "Mwandishi", Swahili voor "schrijver". In 1973 houdt het sextet op te bestaan.
Na het uiteenvallen van het sextet ontdekt hij het Boeddhisme. Zijn muziek raakt beïnvloed door de funk van Sly & the Family Stone, wat goed te horen is op zijn album The Headhunters uit 1973. Dit album, gemaakt voor Columbia Records, slaat ook aan bij een poppubliek en wordt een van de succesvolste jazzalbums van die tijd. In 1976 komen oude leden van Miles Davis' kwintet uit de jaren zestig, waaronder Hancock bij elkaar voor een reünieconcert (Miles Davis zelf wordt echter vervangen door Freddie Hubbard). Onder de naam V.S.O.P. geven ze vanaf de jaren zeventig tot ver in de jaren negentig sporadisch tournees.
In 1983 scoort Hancock een grote hit met de single "Rockit", een van de eerste grote hits waarop gescratched wordt. De bijbehorende videoclip wordt veelvuldig gedraaid op MTV. In 1986 brengt hij het live-album Jazz Africa uit, waarop hij samenwerkt met de Gambiaanse koraspeler Foday Musa Suso. Datzelfde jaar wint hij een Oscar voor Beste Filmmuziek voor de soundtrack van de film 'Round Midnight.
Na de dood van Miles Davis in 1991 brengt hij samen met enkele vrienden een tribuut-album uit, A Tribute to Miles. In 1998 heeft hij succes met het album Gershwin's World, waar hij zijn eigen kijk geeft op het werk van George en Ira Gershwin.
