Het Urantiaboek
Het Urantiaboek kan gezien worden als een occulte aanvulling op de Bijbel. Het boek bestaat uit 196 hoofdstukken ("Papers") van vier delen met bijna 2100 pagina's. De eerste druk verscheen in oktober 1955. Het boek schrijft het auteurschap toe aan een anonieme paranormale persoon. Sindsdien is het in diverse Westerse en Oosterse talen verschenen. Een concordantie is via de Urantia-internetsite (alleen in het Engels) te raadplegen. De Nederlandse vertaling zag in 1997 het licht, net als de Engelse versie op dun rijstpapier. Vooral in Amerika zijn er studiegroepjes in de grotere steden.
Inhoud |
[bewerk] Inhoud
In het eerste deel, The Central and Superuniverses, wordt beweerd dat ons universum een universum zou zijn binnen een superuniversum. Dit superuniversum zou met zes andere superuniversa rond een centraal universum wervelen. Rond de zeven superuniversa zou weer een buitenruimte rondgaan, waarvan de binnenste laag in tegenovergestelde richting van deze zeven superuniversa draait. Juist in deze laag bevindt zich volgens de tekst het Andromedastelsel, dit is dan ook de reden waarom dit stelsel de Melkweg gestaag nadert . Conventionele kosmologen denken wel eens aan een botsing in de verre toekomst, dit wordt echter in Het Urantia Boek in een heel ander licht geplaatst.
Aan de opvatting van diverse lagen ontleent de Urantia Foundation zijn logo: drie concentrische cirkels.
Het tweede deel is getiteld The local universe en het derde The history of Urantia. Urantia is de naam die deze planeet omstreeks een miljard jaar geleden ontvangen zou hebben vanuit, wat in het boek, de bovenwereld genoemd wordt. Urantia is de werkelijke naam voor de aarde en ligt in het zevende superuniversum, genaamd Orvonton.
Het vierde deel draagt de titel The life and teachings of Jesus. Christus wordt in Het Urantiaboek voorgesteld als een van vele Zonen van God, die ieder – als geestkracht – een eigen, plaatselijk, universum zouden leiden.
Het Urantiaboek stelt dat de wieg van de mens in Azië stond, niet in Afrika. Het ontstaan van de spiraalnevel waaruit ons zonnestelsel uiteindelijk is ontstaan zou honderden miljarden jaren terug liggen. Het Urantia Boek stelt onze planeet voor als tiener in een immense reeks van werelden waarop zich intelligent leven ontwikkelt. Deze zouden zich allen binnen de grenzen van de zeven superuniversa bevinden. De dichtheid van het heelal wordt vergeleken met een dozijn sinaasappels die rondgaan binnen een holle planeet Aarde. Evolutionaire werelden als de onze zouden over het algemeen een diameter hebben tussen ongeveer 11.000 en 15.000 kilometer, terwijl de grootte van onze zon – ruim 1,3 miljoen kilometer in doorsnee – representatief is, iets kleiner dan gemiddeld — voor de meeste zonnen in het meesteruniversum. Dit is de naam die in het boek wordt gegeven voor 'het hele spectrum' van zonnen, werelden, in alle drie de delen van het heelal: het centrale universum, de zeven superuniversa en de meerlagige buitenruimte.
In het boek nodigen hemelse entiteiten – via het medium – de bewoners van deze planeet uit de verschillen tussen rijk en arm op te heffen, en te werken aan het opstaan van 'de gewone mens'. Iets wat in groeiende mate reeds plaatsvindt door een verrassende ontwikkeling onder jongeren, bijvoorbeeld door liefdadigheidsacties als Live 8. Alleen een wereld waarop grenzen zijn opgeheven biedt volgens het boek stabiele(re) mogelijkheden voor permanente vrede, eerlijke verdeling van rijkdom, en andere vormen van rechtvaardigheid.
Het boek doet de suggestie dat de evoluerende mensheid op vele werelden in de tijd wordt geholpen, liefdevol wordt aangestuurd. Over de conventionele religies wordt gezegd dat deze vooral als sociaal bindmiddel een zekere functie hebben vervuld.
Om dit boek beter in het juiste perspectief te zien kan ook worden overwogen dat wetenschappers recent hebben vastgesteld dat maar liefst 96% van alles om ons heen bestaat uit donkere energie en donkere materie . Slechts 1/25e van alle materie is zichtbaar. Dit schept een bijzondere band met drie fenomenen op aarde waar de conventionele wetenschap eigenlijk geen commentaar bij heeft, gewoon omdat 'het' er nu eenmaal is, net als de regenboog . Op het allerkleinste niveau zijn er de wonderbaarlijke - zichzelf ordenende - en symmetrische waterkristallen , op 'zichtbaar' niveau zijn er de symmetrische , sierlijke graancirkels die - vooral - sinds enkele decennia hier en daar op de planeet verschijnen. Tenslotte zijn er de eveneens symmetrisch ogende , wonderbaarlijke elliptische sterrenstelsels. Op drie niveaus dient deze mysterieuze, symmetrische energie zich aan . Omdat het - op alle niveaus - feitelijk een volkomen onverklaard fenomeen betreft is het geen grote stap deze symmetrie te verbinden met de fundamentele goedheid van 'de donkerte' om ons heen . En dus moeten ook vraagtekens gesteld worden bij de huidige visie van de wetenschap dat alles om ons heen ooit een roemloze dood zal sterven, in verband met de ( vermeende ) rappe uitdijing van dit heelal .
[bewerk] Jezus in het Urantiaboek
Het leven van Jezus van Nazareth wordt in het Urantiaboek in het laatste deel behandeld en speelt geen hoofdrol. Het boek beschouwt Jezus als lokale chef van het plaatselijke universum en zijn handelen maakt deel uit van een groter plan.
In november van het jaar 8 v. Chr., kort nadat Maria was bezwangerd, verscheen Gabriël die in het Urantiaboek 'Blinkende Morgenster' genoemd wordt – een specifieke titel verwant aan een positie binnen het plaatselijk universum – om haar op de hoogte te stellen van de conceptie van een bijzonder kind. Jezus zou volgens het Urantiaboek op 21 augustus 7 v. Chr. zijn geboren in Bethlehem. In de jaren 3 en 2 v. Chr. werden respectievelijk een broertje, Jacobus, en een zusje, Miriam, geboren. In het jaar 1 v. Chr. kwam Jozef, in het jaar 2 n. Chr. verscheen Simon, daarna zusje Martha (3 n. Chr.), toen volgden nog Judas (5), Amos (7) en zusje Ruth in het jaar 9. De laatste geboorte was een trieste aangelegenheid voor het gezin want op 25 september AD 8 stierf vader Jozef na een val van een bouwstelling in een nabijgelegen dorpje Sepforis. Jezus was toen 14 jaar.
Hiermee vielen de plannen om Jezus naar de scholen der Farizeeën te sturen in Jeruzalem in duigen, immers er moest brood op de plank komen, en hij was de oudste zoon. Het vader-broerschap werd zijn opleiding, het werd de weg waarlangs hij zich steeds meer gewaar werd van zijn goddelijke natuur. Slechts tweemaal ontmoette hij de vijf maanden oudere Johannes (de latere Doper) die immers verwant was via zijn moeder met Jezus' familie, voor ze elkaar weer zagen bij de doop in januari 26.
Relatief laat, in januari 21, verliet Jezus het huis in Nazareth voorgoed om een jaar in Kapernaüm te werken bij Zebedeüs, de vader van de broers Jacobus en Johannes Zebedeüs, twee toekomstige discipelen. In 22 trok hij naar Jeruzalem waar hij een Indiase koopman ontmoette die op zakenreis was en een huisleraar voor zijn zoon zocht. Daar Jezus drie talen vloeiend sprak – Hebreeuws, Aramees en Grieks – besloot hij op het aanbod in te gaan en reisde en werkte zo in dienst van deze koopman, Gonod, en zijn zoon Ganid.
Zo bereidde hij door vele gesprekken die hij had met onder andere leiders der Stoïcijnen – in Rome – de weg voor latere toegewijden als Paulus en Petrus, die uiteindelijk ook richting Europa trokken om de leer te verkondigen. In december 23 nam Jezus afscheid van de twee die hem zeer waren gaan waarderen en hem meerdere malen vroegen of hij niet mee wilde gaan naar India.
Uiteindelijk werd Jezus op 14 januari 26 door Johannes gedoopt. Jezus heeft ruim vier jaar na zijn doop als 'Zoon des Mensen' gewerkt aan het duidelijk maken en uiteenzetten van Het Koninkrijk der Hemelen. Echter hebben noch zijn discipelen, noch enig ander mens in die tijd ooit kunnen voorzien wat de meester hier werkelijk mee bedoelde. Uiteindelijk werd hij op 7 april 30 gekruisigd.
Hoewel het niet zo is dat alle werelden in de tijd, zoals onze wereld (ze ontving de naam Urantia nadat ze een miljard jaar geleden de fysische voltooiing bereikte, volgens het boek) door een Zoon van God worden bezocht, is het wel zo dat alle werelden vroeger of later een Adam en Eva krijgen toegewezen. Op aarde gebeurde dit omstreeks 38.000 jaar geleden. De komst van een Adam en Eva wordt in het boek ook uitgelegd als een signaal dat de evoluerende mens er voor het eerst aan toe is monogaam te leven; tot die tijd had de vrouw een duidelijk mindere positie. Creativiteit en kunst kwamen vanaf die tijd meer tot leven op de planeet, zoals inmiddels ook archeologen hebben bemerkt in hun vondsten van kleine kralen en dergelijke.
Het Urantiaboek stelt de bovenwereld voor als een, op een bepaalde manier, ook evoluerende intelligentie, die echter met vaste hand wordt geleid door God, zijn Zonen en immense rijen helpers. Het was rond de tijd dat Adam en Eva naar Urantia kwamen dat Michael (de hemelse naam voor Christus in het boek) besloot te zijner tijd op juist deze planeet, in de buitengebieden van een relatief jong plaatselijk universum, Nebadon, te incarneren.
Recent zijn ook binnen de wetenschappelijke wereld ontwikkelingen gaande die zouden kunnen duiden op waarover in dit boek geschreven wordt. In Het Urantia Boek wordt gesproken over architectonische werelden, de - al of niet tijdelijke - thuishavens van onze onzichtbare vrienden, en van hen die sterven op de evolutionaire werelden. Met de beste spectroscoop is niet lang geleden door een Brits team van kosmologen vastgesteld dat er iets merkwaardigs aan de hand is met elliptische stelsels. Ze schijnen te zijn gespeend van de alom aanwezige donkere materie. Vooralsnog echter houden echter conventionele kosmologen het erop dat elliptische stelsels de resultaten zijn van botsingen tussen twee spiraalstelsels .
[bewerk] Invloed
De geconstrueerde mythologie en de symboliek van het Urantiaboek zijn door Karlheinz Stockhausen overgenomen als uitgangspunt voor zijn opera-cyclus Licht. Andere meer of minder vergelijkbare uitingen zijn ook te vinden op papier in boekvorm of via internet, zoals bijvoorbeeld OAHSPE van een Amerikaanse tandarts uit de vorige eeuw en ook Jacob Lorber (1800–1864) uit Oostenrijk.
