Jean Bourgain
Jean Bourgain (Oostende, 28 februari 1954) is een Vlaams wiskundige.
Jean Bourgain is een belangrijk hedendaags wiskundige en is in de kringen van de mathematici een naam die klinkt als als een klok.
In 1994 ontving hij de Fields-medaille voor zijn uitzonderlijk werk op gebied van de geometrie in Banachruimten, de convexiteit in hogere dimensies en de Hilbert-subruimtes, een uiterst complex deel van de moderne wiskunde, waarbij hij het L(p)-probleem (over duale ruimtes in de harmonische analyse) als eerste heeft opgelost.
Verder is hij onderlegd in de materie rond de ongelijkheid van Santalo en het volume van de eenheidssfeer in Rn, zaken die draaien rond getaltheorie en o.a. toepassing vinden in de computerwetenschappen. Ook heeft hij uiterst innoverend werk verricht in de ergodische theorie waarbij hij een nieuwe theorie heeft opgebouwd voor de mathematische fysica door zijn onderzoek rond enkele families niet-lineaire differentiaalvergelijkingen en in de polynome iteraties.
Volgens Lindenstrauss (een collega wiskundige) heeft hij een uitzonderlijk analytisch denkvermogen, welke hij veelal combineert met ideeën en methodes van 'soft'-analyse om zo een lange lijst van meestal gekende en 'nog-steeds-niet-opgeloste-harde'-problemen uit de meest verscheiden gebieden in de wetenschap toch te kunnen oplossen. Zo vinden we in zijn werk vele verrassende en fascinerende verbindingen terug tussen gebieden welke, voorafgaand aan zijn studie, volstrekt niet verbonden werden.
Na zijn secundaire studies in Oostende, haalt hij reeds snel de graad van dr. in de wiskunde aan de VUB (Brussel 1977). Met vele prijzen gelauwerd werd hij reeds in 1981 professor aan de VUB, waarna hij in 1985 de hoogste wetenschappelijke prijs in België verkreeg, de Damry-Deleeuw-Bourlart-prijs.
Zijn verdere loopbaan loopt langs de universiteiten van Illinois, Marne-la-Vallée, Jeruzalem, Caltech, Warschau, Berkeley en Zürich. Nu zetelt hij (sinds 1994) in het bestuur van het wereldberoemde Institute for Advanced Study te Princeton (VS), afdeling mathematica. Aan dit instituut hebben zich sinds 1935 de crème-de-la-crème opgehouden op gebied van wetenschappers, beginnend met o.a. Einstein (als medestichter, in 1955 is hij er ook gestorven).
