Le nozze di Figaro
Le Nozze di Figaro (KV492) is een opera van Wolfgang Amadeus Mozart in vier bedrijven naar een libretto van Lorenzo da Ponte gebaseerd op een komedie van Beaumarchais. De opera is in 1786 voor het eerst opgevoerd in Wenen.
'Le Nozze di Figaro' wordt nog steeds regelmatig opgevoerd in de grotere operahuizen. De opera behoort, samen met Così fan tutte en Don Giovanni, tot de 'grote Italiaanse drie' van Mozart.
'Le Nozze di Figaro' betekent 'Het huwelijk van Figaro' en is een vervolg op De barbier van Sevilla.
Uit brieven van Leopold Mozart (de vader van Wolfgang Mozart, de componist) aan zijn dochter blijkt, dat het script een klein ballet in de opvoering bevatte terwijl dit verboden was door keizer Jozef II. Rosenberg, de directeur van het operagebouw, scheurde daarom de betreffende bladzijden uit het libretto. Tijdens de generale repetitie werd het gedeelte met het ballet opgevoerd als een soort pantomime stuk waarbij het orkest niet speelde en de spelers op het toneel een beetje heen en weer huppelden. De keizer, die onverwachts de generale repetitie bezocht, vroeg zich af waar dit op sloeg, maar kreeg als antwoord dat hijzelf ingegrepen had in het libretto. Wellicht is dit de reden geweest waarom de première van de opera werd uitgesteld van 28 april 1786 tot 1 mei 1786.
De opera had een, voor die tijd, ondeugend tintje aangezien de openingsscène plaatsvindt in de toekomstige slaapkamer van Figaro en Susanna.
[bewerk] Personages
- Graaf Almaviva
- Gravin Almaviva
- Susanna, dienstmeid van de gravin
- Figaro, knecht van de graaf, voorheen kapper
- Cherubino, jongeman
- Marcellina, schoonmaakster van de dokter
- Doctor Bartolo, dokter
- Don Basilio, muziekleraar
- Don Curzio
- Barbarina, dochter van de tuinman
- Antonio, tuinman
[bewerk] Verhaal
Op de trouwdag van Figaro en Susanna spelen zich vele intriges af. De graaf heeft een oogje op Susanna, Cherubino heeft een oogje op de gravin, Marcellina wil Figaro aan zijn belofte houden om met haar te trouwen, de gravin wil de liefde van haar man nieuw leven inblazen. Uiteindelijk bedenken Figaro, Cherubino, de gravin en Susanna een valstrik om de graaf op zijn nummer te zetten. De graaf wordt verleid door de jonge mannelijke Cherubino, vermomd als Susanna. Eind goed al goed; de graaf vraagt vergiffenis aan zijn vrouw.
De jonge, opvliegende graaf en de alwetende, kleinstedelijke barbier Figaro waren ooit vrienden. Dankzij de hulp van Figaro veroverde de graaf zijn geliefde Rosina, die als wees opgroeide in het huis van haar oom, de arts Bartolo. De graaf vestigde zich met zijn jonge vrouw op zijn landgoed in de buurt van Sevilla en nam Figaro in dienst. Voor gravin Rosina en graaf Almaviva begon het eentonige leven van de plattelandsaristocratie: jachtfestijnen, tuinfeesten en hofintriges. De graaf vervolgde zijn stiekeme avontuurtjes met zijn lijfeigenen, dienstmeisjes en boerinnen. Wanneer hij -misschien wel voor de eerste keer in zijn leven- bij een liefdesaffaire weerstand ondervindt, is hij met name in zijn mannelijke ijdelheid gekwetst. Zijn plan om toch weer aanspraak te maken op het recht op de eerste nacht is niet meer dan een wapen in de liefdesstrijd en heeft geen echte politieke betekenis. De graaf begeert de knappe, slimme Susanna, het nieuwe kamermeisje van zijn vrouw. Deze 'trofee' wordt steeds begerenswaardiger doordat Susanna hem negeert omdat zij verliefd is op Figaro.
[bewerk] Media
 |
Le nozze di Figaro (info) |
| De Ouverture van Le Nozze di Figaro |
